Wegdromer 26

Tijdloos. Fantastisch.
Overkill - Men At Work

Loodschappen...

Nog één werkendag en we zitten in de laatste rechte lijn naar Organby. Naar de makkers en de maten, de mist en de schapen, de fantastische stiltes en wonderlijke lichten, de dauw en de vogels, mijn stukje Baskenland. Reeds weken zit ik in 'mode Organby'. Nog dit doen en nog dat, als dit dan dat, een draaiboek dat zo geolied is als een frietketel. Reeds weken is 't materiaal klaar, de wagen gekeurd en de tank gevuld. Zonet de boodschappen gedaan - ken je dat, in volle spitsuur met een winkelkar aan de kassa arriveren die zo zwaar overladen is dat je beide armen nodig hebt om te vermijden dat de helft eraf dondert, niet durven omkijken naar de mensen achter je want je weet hoe je zelf bent als zo'n klootzak net voor je zit, de kassierster verplichten pauzes in te lassen omdat aan de ene kant de band verstopt zit en aan de andere kant jij nog aan 't stauwen bent? Al meegemaakt? Voor Kerst ja, maar zomaar middenin 't jaar? Ik wel dus, alweer. Komt ervan, als je met een klein Brabants leger een weekje op hoogtestage gaat op een boertige bergcol waar 't zo fijn toeven is dat je hoe-ge-naamd geen zin hebt om efkes vijftig kilometer verder wat boter en toiletpapier te gaan kopen.
Niet dus, we zitten er, we blijven er.
Vanavond, nu dus, koken voor vrouwlief en koken voor The Real Belgian Birders zodat we zaterdagavond alleen hoeven op te warmen. Of denk je nog dat we na de hernieuwde kennismaking met vriend Patch we nog tot veel keukencoördinatie in staat zullen zijn? No way!
Nog één werkendag. Nog anderhalve keer slapen. Binnen 32 uur kruip ik achter 't stuur.

De jacht op de boeriko

'Jos, heb je geen zin om eens mee te gaan op boerikojacht?' vraagt een jager aan z'n vriend.
'Boeriko's!? Wat zijn boeriko's?' vraagt z'n vriend logischerwijs.
'Awel, dat is zoals een bever, maar 't leeft in de boomkruinen.' zegt de jager.
'Goed' zegt z'n vriend, 'ik wil dat wel eens proberen!'
'Wat je nodig hebt' zegt de jager, 'is een hond, een net en een geweer. 't Is echt simpel, je zal wel zien.'
Het volgende weekend gaan de twee op jacht. Op een gegeven moment zegt de jager 'Luister, hoor je 't? Ik ben er zeker van dat in deze eik een boeriko zit! Luister goed, ik kruip in de boom en ga wat aan de takken schudden. Als de boeriko eruit valt gooi je 't net erover en je laat de hond los. De hond zal de boeriko keihard in z'n ballen bijten, dat zal hem verdoven!'
'Goed,' antwoord z'n vriend, 'en wat doe ik dan met dat geweer?'
'Dat is voor 't geval IK uit de boom val,' verduidelijkt de jager 'dan schiet je de hond dood.'

Time to leave this town

Door werken aan de achtergevel van ons appartementsgebouw zijn we genoodzaakt ons terras te evacueren - een prima gelegenheid om een aantal grotere planten - lees: bomen - naar hun adoptiefamilie te verhuizen waar ze zullen blijven tot we in 't noorden een serre hebben gebouwd. Never leave someone behind. En 't volk hier maar gapen naar die highlander die met een kloef van een boom in z'n armen al waggelend naar z'n camionette trok...
Ge kunt allemaal de boom in! Want tu sais quoi? Volgend jaar kunt ge 't in jullie troeduku steken, die St.-Louis!
Ons Kitty liet het alvast niet aan haar tikkertje komen...

Wazawididit!

Vanochtend eindelijk Wazawidu getest! Of beter: test 2.0. Bij de eerste 'maidentrip' bleek immers dat ons gemeenschappelijk zwaartepunt veel te hoog lag waardoor de stabiliteit niet echt was om over naar huis te schrijven. Dus: m'n gat kwam na wat breekwerk enkele centimeter lager te liggen - een centimeter of vijf kan echt wel 't verschil maken - en dat was er vanmorgen aan te voelen. We hebben gevaren verdorie!!! Toegegeven, deze powertape-kayak is een stuk minder stabiel dan z'n plastic tegenhanger maar stabiel genoeg om de Etang de Thau te kunnen oversteken.
Volgende keer, met een begeleidingskayak. Ik heb immers nog een weddenschap lopen...

Tunturikihu!

Kleinste jager - www.aves.is

Weet je wat ik bijzonder frustrerend vind? Toekijken vanaf de zijlijn. Toeschouwer zijn van iets waaraan je zèlf graag had deelgenomen. Je tevreden moeten stellen met de kruimels, terwijl je die aardbeientaart zo graag zèlf had binnengesmikkeld. De officiële kinesist zijn van de Miss Swimsuit-verkiezing, bijvoorbeeld. Of keurproever in de abdij van Rochefort. Of bommenwerper tijdens een raid op de Japanse walvisvloot. Hoezo dat is erover? Sorry, bommenwerper tijdens een raid op Japan tout-court, dan maar. Of stuurman van een bamboevlot over de Pacific. Of klimmer op de flanken van de Annapurna.
Of spotter op de Col van Organbidesca. De trek zit er inmiddels in vijfde versnelling. Op donderdag 23 augustus werden er 2748 Wespendieven geteld, 15 Grauwe kiekendieven, 6 Visarenden, uiteraard een hele hoop ander grut waaronder Zwarte wouwen, Slangenarenden, Dwergarenden etc., en één Tunturikihu - geen 'livreur' van Indiase fastfood maar de IJslandse koosnaam voor, je gelooft het niet, een Kleinste jager. Een Kleinste jager in de Pyreneeën! En ik zit hier op amper vier uur ervandaan te wachten op de levering van een klote nieuwe wasmachine! Soms heb ik 't echt moeilijk om de dagelijkse slomp te aanvaarden en blij te zijn met de simple dingen zoals een zjat koffie en een properkes gewassen onderbroek. Ik zeg het dus luid en stevig: life sucks!!!
Counting the days, over exact één week zitten we'r middenin.
Ik hoef geen Miss Swimsuit-contest...

Wegdromer 25

A working class hero is something to be...
Working Class Hero - John Lennon

Krum en surtoe ni slum

Ken je dat? Zweet dat in straaltjes van je voorhoofd loopt? Op de vloertegels die je net aan 't plaatsen bent? Een hemd dat van je nek en schouders tot je middenrif zo zeikenat is als, nou ja? Een hele fles water binnengieten en een halfuur daarna opnieuw dorst hebben? Welkom in 't zuiden, waar 't al een hele week zo klam is als in een veel te kleine tropenslip en waar we zoveel vocht verliezen dat we 't niet eens meer onaangenaam vinden. Alles went, blijkbaar.
Weet je wat echter 't fijnst is? Te zien hoe anderen 't heel moeilijk blijken te hebben en jij gewoon voortgaat met je dagelijkse bezigheid. I like!
Dit weekend is 't St.-Louis, hier in Sète. Drommen volk, brood en spelen, processies en pastis, slecht bier en 'les joutes' uiteraard - de enige 'sport' ter wereld waar 't een voordeel is klein, moddervet, krombenig en vuilgesmoeld te zijn. En daarmee halen les Sètois dan de voorpagina's. Van de lokale kranten, althans.
Soit, dat 't maar snel voorbij gaat zodat de toeristen snel terug naar huis kunnen en 't leven hier snel terug een beetje draaglijker wordt. Nog zeven keer slapen en 't is Organby!!!

Wegdromer 24

Sometimes a lie is the best thing...
Telling Stories - Tracy Chapman

Wegdromer 23

Iets uit moeders doos ;-)
Nooit je klassiekers vergeten!
I'm a believer - The Monkees

And then I saw her face

Gone fishin' vanochtend. Zalig kayakweer, geen kat op zee - of toch niet voor negen uur.
Alweer geen tonijn, zelfs niet op zeven kilometer uit de kust. Dolfijnen ook niet. Dan maar wat kleiner grut proberen te vangen. Lastig met een hengel die gebouwd is om kwabalen van 80 kilo binnen te rijven: je voelt nauwelijks de 'touches' en dus is het 'ijzeren' aka 'ferrer' aka de haak in de vis slaan een beetje als een appendix opereren in de laadbak van een pickup die tegen 120 km/uur over een patattenveld raast. Op goed geluk dus. De resultaten logen er niet om. Copain Pierre die zo slim was geweest ook een lichtere hengel mee te nemen ving een tiental lekkerbeesten, ik twee...
Volgende keer? Twee lijnen voorzien verdorie. Ben er zeker van dat ik voor volgend voorjaar de juiste techniek te pakken zal krijgen. I'm a believer.

Mystery bird 2

Wondersite! http://andalucianguides.blogspot.fr

Mystery bird 1

CR Marc Chaput 'El Gendarmo'

Countdown Organby! Wie waagt er een gokje?

Brodouille

Gisteravond belt een kameraad. Moet zo rond halftien zijn geweest.
'Seg, Bart, geen goesting om morgenochtend op tonijnjacht te gaan? Er zou ook makreel zitten! Goesting? Zijdewarm?'
Ik: 'Wat? Sebiet? Waweergeveze?'
Hij: 'Overtrokken! We zullen dus niet al te veel doorbakken, en kalme zee!'
Ik: 'Gekunteroprekenen! Om zes uur op 't strand?'
Hij: 'Te zessen op 't strand! Tot seffes!'
En voort feesten ging hij, het drankorgel.
Ik, gisteravond nog 'op een rappeke' een pallet materiaal klaargezet - zwarte koffie 'zovandastraf', bokes, scheepsbeschuit, twee hespen, een bak Chimay, drie kippen, twee kilometer vislijn, vijf liter water, een frigobox voor de vissen, een andere voor de blauwe uit de Ardennen, twee walvisharpoenen, een anker, vaseline voor de kayak, uierzalf voor m'n gat, zonnecrème, een kaart van de noordafrikaanse kust, sonar, hakbijl, de hond van de buren (om haaien te lokken), naald en garen (om haaienbeten te herstellen), een zak vermalen sardienen, een beeld van Onze Lieve Vrouw van Lourdes uit mammoetivoor - zou geluk brengen op zee, een fotootje van Moeder Theresa (om nog meer haaien te lokken) en een snickers of twaalf. The usual stuff, dus.
Wij dus vanochtend te zessen op 't strand. Koekeloerend naar de golven die met surfkracht braken in de branding.
Kalme zee? M'n ...!!!
Bewolkt? Nog nooit zoveel sterren gezien!
'Laten we maar naar de haven van Frontignan gaan' stelde ik voor, me nog haarscherp herinnerend hoe ik ooit tot driemaal toe overkop ging - op één meter van 't strand - toen ik voor 't oog van vierduizend monogekinide babes in een gelijkaardige woelboel het ruimere sop in wou.
'Prima idee!' zei m'n maat, er een hoop verwensingen aan het franse meteorologenkorps aan toevoegend.
Toen we echter de havengeul van Frontignan uit vaarden bleek dat m'n idee toch ook weer niet zo erg prima was. Een deining van meer dan twee meter amplitude 'une putain de houlle' maakte dat we elkaar nauwelijks konden zien - ik zie hem, weer niet, weer wel, weer niet. Geen kayakweer, dat weer. Too much too dangerous.
Terug naar af dus, alweer.
Met lichter materiaal probeerden we 't dan maar aan de ingang van de haven, iets wat we ook al snel opgaven, té teleurgesteld als we waren voor de gemiste tonijntoer.
Terug naar de wagens dus, met lege zakken 'brodouille' zoals ze hier zeggen.
'k Heb altijd al gezegd dat dat Mariabeeld ons niets dan miserie ging brengen...

No Country For Old Men

Vanochtend een kleine 20km gaan lopen als voorbereiding tot Millau, eind september. Toen ik aan de wagen kwam, om halfnegen, was 't al vijfentwintig graden (!). Wat prees ik me gelukkig dat ik te vijven was opgestaan, de zuiderse hitte heeft de regio immers reeds een week stevig in z'n greep. Trop chaud!
Maar deugd dat dat doet! Te zien hoe anderen pas aan hun ochtendrun beginnen als jij reeds naar de douche - éérst rap naar 't toilet, rààààààààààp!!! - mag. En aan Bornem heb ik  niet eens gedacht. Allemaal woessies!

Volgendevolgendevolgende

Zaterdag zit ik op een bergcol, temidden van 'The Real Belgian Birders' en 'Les Vrais Spotteurs Français' en vergezeld van 3456 schapen, naar Wespendieven en ander leuks te koekeloeren.
Erover schrijven is er al zijn, een beetje...

Hier de resultaten van gisteren. Om je nagels tot op de kootjes af te bijten. Wat zit ik hier miljààrde nog te doen??? Vijfduizendachthonderd Zwarte wouwen! Meirdeuh!!!

Aftellen...

Vincent Limagne - Nundafoto.net

Vorige maandag trok de eerste Wespendief door in Organby.
Nog vijfentwintig dagen...

Hier een volwassen mannetje (grijze kop, zware eindband, horizontale bandering etc. - je kent het wel...)

Gone fishin'

Zoals aangekondigd was 't woensdag eindelijk zover: opstaan om halftwee 'what shall we do with the drunken sailor early in the môôôôôrning' om tegen den drieën de trossen los te gooien richting 'grand large' - zo'n veertig kilometer uit de kust. Geen zin er een verslag over te schrijven - we zijn tenslotte niet meer in de middelbare school - maar 'k geef je mee dat de trip m'n heel hoog gespannen verwachtingen meer dan inloste. Het was fantastisch, supercool, neig, enfin 'mortel'. Het ritme van het net uitrollen, het twee uurtjes aan wandeltempo voortslepen, binnenhalen, de 'zak' aka kous aan 't einde van 't net leegmaken, het verse gewriemel sorteren, garnalen de kop afpitsen en binnensmikkelen, idem met ansjovissen (zelden zo'n vers ontbijt gehad), het afval overboord smijten, Grote sterns en Kuhl's pijlstormvogels, een dolfijn die even kwam goeiedag zeggen, het geronk van de motor, de geur van diesel en gedecomposeerde vis - er blijft er altijd wel eentje in een hoek liggen, makrelen, wijting, rode poon, inktvis, zeeduivel en een hoop soorten waarvan ik niet eens de nederlandse naam ken, bezorgde me een dag die ik niet gauw zal vergeten. Een 'must do', zeker weten. Geniet van de fotootjes en als 't meezit ga ik binnen enkele weekjes terug mee!
More fish, I like!