Zoveel te doen

Toch wel vreemd, deze periode. Stel 't je 's even voor - wat een schrijfwijze - wat zou ik soms, heel af en toe maar, graag eens sms-taal gebruiken - je leeft met vrouw- en hondlief gelukkig op deze aardkloot - appartementje, hondje, vers ondergoed en dat soort dingen die voor een groot stuk het gelukgehalte bepalen van de modale burger - en plots verhuis je naar de voorpoort van 't gat van pluto én muist vrouwlief er 's zondags vanonder om 's maandagsochtends - deze keer in sms-taal, merde - in een ander gat van pluto ergens downtown Normandië bij de les te kunnen zijn én me hier dus als een miserabel hoopje miserie achter te laten. Ik, dat supersociale wezen dat zoveel nood heeft aan sociaal contact, dat bang is in 't donker en nog bangerder als er spinnewebben zijn, dat in paniek slaat bij de eerste de beste lamp die moet worden vervangen en dat nood heeft aan een strenge meesteres - Heide von den Gestapo, miauw - die het elke minuut zegt wat het moet of zeker niet moet doen.

Doffe ellende.

Een boedhist zei ooit 'een boedhist moet overal 't positieve in zien'. Awel, ik denk dat ik een boedhist ben: voorlopig tijd zat hebben, 's ochtends opstaan en de héle dag bricoleren in m'n eigen kot - ben je 't beu van 't een te doen dan begin je maar iets anders - om 't luidst boeren met Rusty en me voorgoed verlost weten van de klassieke sleur. Ik hoor ze elke dag, de normale werkmenschen. Steek je tussen zeven en negen je neus uit 't raam dan ben je rijp voor plastische correctie. Tussen vier en zes van 't zelfde. En daartussen: whiteout, de grote leegte, de loden stilte, den buiten. Kwetterende zwaluwen en 't getinkel van Rusty's medaillon.

Weet je wat ik morgen ga doen? Onze appels plukken. En brood bakken. En kompot maken. En appeltaart bakken, een raam vervangen, gras maaien, de regenwaterafvoer corrigeren en misschien zelfs starten met de aanleg een boogschietstand.
Niet meteen in die volgorde, zal ervan afhangen hoe de wind zit.

Zoveel te doen.
Ik heb nog zoveel te doen.

(officieuse wegdromer 58 - wat hou ik toch van die jaren '80)