"Bart, jij vult zeker je dagen met koken?!" vroeg m'n buurman me vorige week. "Huh? Zolang ik zonder werk zit is dat inderdaad één van m'n voornaamste bezigheden ja." beaamde ik vriendelijk. Buurman Nasser is immers zo'n 120 kilo spierenbrok droog aan de haak en tegen zo'n stier blijf je dus best ten allen tijde vriendelijk. Naast fervent bodybuilder is hij ook uitbater van een winkel met allerlei producten voor lui die niet koken maar zware gewichten heffen in hun vrije tijd. "Waarom, heb je daar soms problemen mee?" vroeg ik, nog steeds even vriendelijk. "Wel, telkens ik 's morgens m'n winkel binnenkom ruikt het hier naar eten, net een restaurant! Ik ben echt verplicht m'n deur open te laten om de boel hier te verluchten. Elke morgen sta ik hier dus maar te bevriezen want de stank is niet te harden!" verduidelijkte hij z'n vraag. "Hoe komt mijn geur echter bij jou terecht?" vroeg ik, want bij mijn weten staat ons appartement niet in verbinding met zijn winkel. "Zie je die afzuiger daar? Daar komt al die geur vandaan." wees hij me op een ventilatortje in z'n muur.
Na een kort technisch onderzoek in ons appartement heb ik uitgevist dat de afzuigers in ons appartement én de zijne aan een en dezelfde leiding zijn gekoppeld. Wanneer wij dus onze ventilatoren in werking zetten dan pompen we àl onze geuren rechtstreeks in zijn winkel. Nu heb ik zo'n aantal favoriete gerechten waar look een prominente rol in speelt - we leven op z'n frans, we koken op z'n frans - en in een gratin à la bart kruipen algauw enkele tientallen teentjes look - I like the real stuff. Voeg hierbij 't gegeven dat we nog geen dampkap hebben, 't feit dat de filter die de gemeenschappelijke afvoerbuis scheidt van de buitenlucht wellicht verstopt zit en 't wonder dat Nasser z'n winkel 's avonds afsluit, en je krijgt een regelrechte straalstroom van look, of gebraden makreel, naar 't walhalla van de lokale bodybuilder. Geen wonder dat zelfs een zware jongen als Nasser achterover stuikt als hij 's morgens z'n winkeldeur opent. Moraal van 't verhaal: niet alleen de watergebonden afvoerbuizen zijn hier een puinhoop, ook van ventileren hebben ze hier in 't zuiden zeer weinig kaas gevreten. Nasser is dus wel verplicht z'n deur open te laten want een winkel die vetvrij eten en een gezonde levensstijl promoot die tegelijkertijd walmt als een refter in een legerkazerne verliest uiteraard alle credibiliteit naar z'n klanten...
Wat er vandaag op 't menu staat? Bloemkool, bloemkool en nog eens bloemkool. We gaan lachen morgenochtend...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten