Dat hooi zal voor een volgende keer zijn...

Geen beeld dat beter 't voorjaar samenvat. 

Je hebt er geen idee van hoe ik geniet van dit herwonnen buitenleven.

Te snoeien en torenhoge vuurstapels te bouwen.

Te maaien, nog meer te maaien en af te voeren.

De geur van vers gemaaid gras, natgeregend gras en gistend gras.
Van smeulend hout en paardenstront - nabegrazing, weetjewel.

Blaren op de handen, doornen in de armen en een rug die er schoon genoeg van heeft.

Kunnen pissen waar je wil - alweer een roste plek in 't gras.

Kunnen slijpschijven wanneer je wil - jammer dat de bricozaken om twee uur 's ochtends reeds gesloten zijn.
'k Zou liegen mocht ik beweren dat er geen goede kanten zijn aan dit semi-vrijgezellenbestaan...