Men At Work

Politiek is niet mijn sterkste kant. En zelfs al zou dit het geval zijn, dan nog zou het sowieso buiten het spectrum van deze blog vallen.

Behalve, uiteraard.

Behalve als er in Vlaanderen wordt gezeverd en gezeikt over onderwerpen die, wanneer ze vanop afstand bekeken worden - wat in mijn geval best letterlijk mag worden genomen - zo absurd zijn dat ze zelfs bij een a-politieke bosmens als ik voor het nodige darmgeborrel zorgen.

Ik heb het over het snode plan dat de tweede meest bespuwde partij van Vlaanderen met de werkloosheidsuitkeringen zou uitgedokterd hebben.

'k Kan het verkeerd voor hebben, maar als ik 't goed begrijp wil de NVA de werkloosheidsuitkering na twee jaar terugschroeven. En dat kan er blijkbaar bij de anderen 'de goeden' niet door.

Een vraagje: 'Waarom?'

Laat me gewoon even uitleggen hoe het in Frankrijk in z'n werk gaat. 

Hier is de 'chômage' zoiets als een verplichte verzekering waarvoor iedere werkmens spaart. Of je 't nu wil of niet, het gaat van je bruttoloon af - op je loonbriefje staat dat trouwens uitdrukkelijk vermeld. Wie minstens drie maanden voltijds heeft gewerkt heeft recht op twee jaar werkloosheidsuitkering. Daarna val je terug op 't bestaansminimum. Zoiets. Het bedrag van de uitkering is bovendien recht evenredig met je laatste loon. Wie een hoog salaris heeft int een hogere uitkering - in 't begin 3/4 van je nettoloon - en er is geen sprake van een bovengrens van 1.600 euro gedurende de eerste drie maanden van de werkloosheid, zoals in Vlaanderen - dit om te vermijden dat iemand met een hoog loon en bijhorende levensstandaard 't meteen met een pak minder moet stellen.

Ben je na twee jaar nog steeds werkloos en niet tevreden met dat bestaansminimum? Werk gedurende drie maanden en je zit terug op de rails.

'k Heb de indruk dat de NVA z'n mosterd over de grens heeft gehaald. En daar hebben ze goed aan gedaan ook. 

Het Franse concept is bedoeld om werklozen - ik hoor daarbij - te stimuleren om zelf hun lot in handen te nemen, in plaats van er gemakshalve in te berusten (voor 55-plussers is de regeling anders, uiteraard).

Ik herhaal dus m'n vraag: 'Wat is daar verdorie verkeerd mee?!' 

Geluk komt niet aanwaaien, er moet voor gewerkt worden. Voor wat hoort wat. Dat is de boodschap van de NVA.

Ik praat uit ervaring, trouwens. 'k Heb vier jaar als arbeider gewerkt en ben sinds september werkloos. Er resten me 15 maanden 'chômage'. Daarna gaat de kraan dicht. Hoor je mij janken?

Goede regels maken goede vrienden. 'k Snap niet wat daar verkeerd mee is.

Btw. Morgen komt m'n dossier voor de opstart van Bricobart voor een interregionale adviesraad. In de maand die volgt worden alle administratie steentjes, die de voorbije maanden werden gebakken, op hun plaats gelegd en dan zijn we officieel vertrokken.