En toen waren ze weg.
Ineens.
Een tiental dagen hebben we genoten, van die drie nieuwe vogeltjes in onze stal.
Tien dagen vol gebedel, eerste testvluchtjes, meer gebedel, hogere verkenningsvluchtjes, minder gebedel, wild gespeel over en tussen de gebouwen en hoog boven de weide, nog één keertje slapen in hun oude nest, luid gekwetter hoog in de lucht vanmiddag en plots, deze avond, een immense leegte.
Ze zijn vertrokken, onze boertjes.
Nauwelijks uitgevlogen, en nu reeds onderweg naar hun winterkwartier in de Sahel.
Intriest ben ik.
En bang, ook, een beetje.
En nieuwsgierig, nu reeds, naar volgend jaar...
Wat een rijkdom, blij zijn met de aanwezigheid van een nest vogeltjes en een beetje pijn voelen bij hun vertrek......
BeantwoordenVerwijderenDie komen terug volgend jaar, zeker weten ! M