Begin september, reeds. 'k Heb de indruk dat het jaar reeds voorbij is en toch is er nog een vol derde te gaan.
Te negenen donker, rijp op ons gras, de kilte van de eerste herfstnachten, geen exotische nummerplaten meer op de Franse wegen, de Wespendieven doorgetrokken en de Real Belgian Birders terug in de regio. Het jaar is voorbij.
En onze Boerenzwaluwen zitten nog met jongen. Tweede nest, drie stuks. Acht nieuwe zwaluwtjes heeft ons koppeltje dit jaar geproduceerd, gewoon te gek. En dan heb ik het nog niet eens over onze Huismussen gehad. Onze kolonie blijft maar uitbreiden - ik denk dat we onder ons dak meer mussen hebben dan in heel Vlaams-Brabant. Misschien moeten we die maar eens gaan uitzetten, ginds. Dat is ons indertijd met de Vossen gelukt en recent nog met de Boommarters - volgens sommigen die 't kunnen weten - en dus kan dat met een paar dozen mussen ook geen probleem zijn.
Gisteren nog een Boomvalkje gezien, trouwens, en eergisteren een Bruine kiekendief. Vanuit m'n camionette, zomaar. Uiteraard kijk ik naar de weg, ma. Ik ben echter een Real Belgian Birder, weet je, een mensensoort die gewoon is om naar alle windstreken tegelijk te kijken. En tegelijk nog een oogje op z'n glas te hebben.
Organby. Always on my mind.
'Bricobart is geen reden om te leven' zei ik vandaag nog tegen een klant. 'Het is een manier om te kunnen leven'.
Dat 't maar rap volgend jaar is...
 |
| Daddy daddy, taktaktak! - alleen voor insiders. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten