Waar is de tijd? Dat we gedurende een aantal winterweken de hele regio uitkamden, gewapend met notitieblok, topokaarten, kompas, klok, een ghettoblaster en een fles citroenjenever 'teige de kaa' om op voorafbepaalde punten de roep van de bronstige Steenuil over de omgeving te laten schallen? 'Ieuwiet! ... ieuwiet!... ieuwiet!' - vertaald naar Steenuils 'Ikwilneukeuh! ... 'kwilneukeuh! ... 'kwilneukeuh!' of 'Oepabakkeus! ... oepabakkeus! ... oepabakkeus!'
Waar is de tijd mannen? Dat we verkleumd als een stel wielewaalidioten - de beste natuurvereninging die Vlaanderen ooit heeft gekend - op onze fietskes van spot naar spot reden om telkens weer 't zelfde protocol 'protocol is protocol' te herhalen, ook al was dat middenin een bosvijver, knal onder 't slaapkamerraam van een onschuldig werkmanshuisje of naast een zwaarbewaakt industrieterrein met drie woest blaffende Rottweilers op twee meter van ons vandaan? Protocol was protocol. We hadden ons geëngageerd om elke Steenuil in onze tien uurhokken te vinden en dus weken we geen millimeter af van 't inventariseermanifest. Uuuuren slaap offerden we op, honderden uiltjes zetten we op kaart.
't Ging goed met de Steenuil, stelden we vast.
'k Geloofde vorige week m'n oren niet toen ik op de hoek van onze eigenste avenue, net boven de pizzakiosk nota bene 'salut mon ami le flamand' een op dat moment nog ongeïdentificeerd uilebeest van z'n kweiker hoorde geven 'tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup! ... tjuuup!'
Gisteren hoorden we 't beestje opnieuw, enkele honderden meter verder. Toen ik een halfuurtje later m'n eigen versie probeerde 'djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup! ... djuup!' duurde 't geen vijf minuten of meneer diende me van antwoord vanuit enkele bomen verder. Wielewaaltoestanden, vijftien jaar later, in het afloopgat van Frankrijk...
Getekend: het Scopsuiltje aka Dwergooruil aka Otus scops.
Over vijf maanden 'pil' gaan we naar Organby mannen.
Zorg dat jullie er zijn.
Hoi maat,
BeantwoordenVerwijderenGisteren wat zoetigheid gaan leveren aan de Krekelenbergers! Enorm genoten van de eekhoorn-, bonte specht- en roodborstverhalen van je ma. Maar ook natuurlijk van de whisky van uwe pa. Zalig! Weer eens bewezen dat vooral de kleine dingen des levens gelukkig maken!
En wat betreft de vogeltellingen, ik ben nu aan het helpen met de Vlaamse Broedvogelinventarisatie (vergelijkbaar met de Atlas). En inderdaad, Wielewaalgevoel...
Tot in Organby