Onschuldige prutsen blijken
de duivel.
In hoogsteigen persoon.
Een paard van Troje.
Verweesd binnengebracht.
Meer levend dan dood.
't Venijn zit in de groei.
Trekken aan die papfles.
Piepkleine kakjes,
maar stinken als een tijgerdrol.
De mascotte van Célia's werkvloer.
Een kruising tussen een poes,
wellicht,
een kangoeroe, zeker,
een makaak, zeker,
en een wolf, bijna zeker.
Dodelijke mix.
Ze rent niet door 't huis,
ze springt.
Op alles en iedereen,
haar veel te lange staart als roer.
Lichtsnelheid,
haar staart in vraagteken.
Neem gedurende 10 seconden
tien foto's van in 't hele huis.
Ze zal er op staan,
op tien vershillende plaatsen.
Teleportatie,
't bestaat echt!
Spelen met de wc-borstel.
Op je hoofd springen terwijl je leest.
Of terwijl je slaapt.
En PAF!!
Daar krijgt Rusty weer een snuitveeg.
Zomaar, pure fun.
Miauwen doet ze niet,
ze huilt.
Miaaaaaaaaaaaaoeeeeeeeeeeeeeeeeeeewwwwwww!!!
Onvermoeibaar.
In ons leven gedropt,
met één doel, slechts.
Ons knettergek maken.
En toch is 't zo'n lief beest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten