Behouden vaart

Jaren terug mocht ik met m'n ouders mee naar een voordracht.

Over een Hollander met z'n zeilboot.

Een kleine jongen was ik, toen. 

Wat die man vertelde, daar in 't Vondel, die avond, is me m'n hele leven bijgebleven.

Het verhaal van een epische reis door ijzige, quasi onbevaren, waters.
De noodwestelijke doorvaart forceren in je eentje. 

Van Groenland naar de Beringstraat.

Daar moest je als kleine snaak wel naar opkijken.

Ik kreeg z'n boek cadeau, en de schipper schreef er persoonlijk een boodschap in.

"Aan Bart, Met de hartelijkste wensen voor een steeds behouden vaart! Op zee en in het leven!"

Willy de Roos is niet meer. 

Hij stierf in augustus 2008. En ik verneem het nu pas.

Ook grote avonturiers gaan dood.

Ik ben die man nooit vergeten en heb z'n boek meerdere malen herlezen.
Ergens ben ik, altijd, die kleine jongen gebleven die droomde van avontuur.
Het leven is een snoer van koerswissels.
Die avond ging m'n boot een andere koers varen.

Merci, Willy. Ik heb je woorden heel letterlijk genomen, tot nu toe.