Wat zijn de dagen reeds kort! Om halfzes 's morgens is 't nog schemering en om negen uur 's avonds gaat de straatverlichting reeds aan. 't Seizoen gaat echt bergafwaarts. 'k Kan nauwelijks geloven dat we over twee maanden reeds een jaar in Frankrijk wonen.
Sète maakt zich intussen op voor St. Louis en de onlosmakelijk verbonden 'joutes' - dat steekspel waar ik het reeds eerder over had. Langs het centrale kanaal worden tribunes opgetrokken, straten worden afgezet met nadar, de kerstverlichting hangt reeds in de straten en overal wapperen vlaggen. Je zou bijna geloven dat de Ronde van Vlaanderen hier gaat passeren. Jammer genoeg is 't enige wat hier volgend weekend rond zal zijn de buik van 'les jouteurs'. Hun leitmotiv is immers het bekend Chinees spreekwoord 'Een vet varken waait moeilijk weg' en dus beperkt hun training zich tot het binnenspelen van zoveel mogelijk calorieën teneinde zo stevig mogelijk op hun poten te staan. Op de keper beschouwd zijn les joutes dus niet meer dan een Sètoise variant van de bekende Hollandse sport om slapende koeien omver te duwen, maar dan met een likje verf meer, een enerverende muzikale omlijsting en een roze strik errond. Ik hou eigenlijk niet van les joutes. Ze zijn nog niet eens begonnen en ik heb er reeds een bloedhekel aan. Ook hun miezerige wapens bevallen me niet, domme houten lansen zonder metalen kop noch weerhaken die je op het houten schild van je tegenstrever moet planten. Een schild waarop bovendien ribbels zijn aangebracht zodat de lans zeker niet in de anatomie van je opponent schuift. Kan je daarmee nu naar de oorlog gaan? Geef mij maar een goedendag. Of een bazooka. Stel je voor dat er op honderd meter een lawaaimaker vanop een houten platformje met een lans en schild naar je staat te zwaaien en te dreigen dat hij je op je bakkes gaat slaan. Ik zou er alvast niet teveel woorden aan vuil maken. Z'n hoofd zou er met de eerste raket reeds worden afgeschoten en vervolgens zou ik samen met m'n geloofsgenoten z'n boot enteren en geen kwartier geven aan de rest van de bemanning. Helaas, helaas, helaas...
Centraal in dit zuiders carnavalgebeuren staan uiteraard de bootgevechten, maar er zijn ook processies, roeiwedstrijden etc. Zwart van 't volk gaat het hier volgend weekend zien. Vier dagen fiësta en de helft van de stad straalbezopen - ik ga alvast forfait geven in de roeiclub want als er iets is waar ik allergisch aan ben dan is 't wel omringd zijn door een dichte mensenmassa. No thanks, 'k zal wel m'n rugzak vullen en 't weekend 'en montagne' doorbrengen of op de Causses. 'k Heb nog geen enkele gier gezien en dat begint zwaar om m'n moraal te wegen. Soit, laten we maar beginnen met er een fijn weekend van te maken en eens wat croissants te gaan halen. Buurman Rémy maakt immers veruit de beste van de stad en iemand die binnenkort papa wordt mag wel een beetje gesponsord worden. Fijn weekend in 't noorden, let the force be with you...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten