Zolang er maar kalk is

Sinds een tweetal weken staan er zowat overal orchissen in bloei. Geen berm is veilig, geen stukje grasveld wordt gespaard, geen vodje ruigte met rust gelaten: overal kom je ze tegen. Zelfs, en vooral, rond de lokale cementfabriek, in een landschap bedolven onder de grijze fall-out - een landschap dat eruit ziet alsof er net een vulkaan is uitgebarsten, of een kernbom is ontploft, of een maalderij is gedynamiteerd, of een Columbiaanse cocaïneraffinaderij is opgeblazen, om maar iets te zeggen. Soit, zolang er maar kalk is zijn die bloemeleins tevreden.
Enne, vanmorgen de eerste Fitis van 't jaar gehoord, trouwens.
Leve de lente!