Gewoon een fait-diver.
Vandaag de hele dag op een dak gezeten. Of beter, op een dak rondgekropen en puin geruimd dat er van de bovenliggende 'falaise' op was gedonderd.
Reactie vanmorgen: 'k Zal mij eerst met wat anders bezighouden want 't is toch nog friskes. Als de zon erdoor komt zal 't beter zijn.'
Reactie een uur later: 'Zalig, dat zonneke. En zeggen dat ik hier nog voor betaald word ook!'
Tegen de middag: 'Miljaarde dat begint hier stevig warm te worden.' Het oord in kwestie was namelijk in de rotsen uitgehakt en 't resultaat was iets dat van ver en dichtbij op een oven leek. En gelijkaardig functionneerde.
Twee uur later: 'Hoe kon ik nu zo stom zijn om m'n klak te vergeten?' Nu ja, we zijn begin maart en normaliter verwacht een mens zich niet aan dat soort temperaturen. Ik dus m'n hemd over m'n hoofd geknoopt en als een bedouine verder gewerkt. De temperatuur in de oven moet zo'n zesenzeventig graden zijn geweest.
Tegen halfvier: ''t Is goed geweest, 'k zal morgen wel verder doen want straks loop ik hier nog een zonnesteek op.' Bovendien begon ik overal zeemeerminnen te zien - de hitte in de oven begon me duizelig te maken.
Rond de vijven, op 't fietske op weg naar huis: 'Dedju wat is die Tramontane koud!' De wind was immers aangewakkerd en ik hoef zelfs niet op de weerkaart te kijken om te weten dat er zich momenteel een depressie boven de Golf van Genua bevindt.
En nu onder de douche! En daarna Flamasine aan m'n zwartgeblakerde lichaamselementen smeren.
Rare toestanden, hier in Sète...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten