Happy when it rains

Vandaag trekt er een warmtefront over onze contreien en zoals we dat uit Vlaanderen gewoon zijn geeft zo'n evenement 'ung tang de meirde'. Regenvlagen, stevige zuidenwind en bijgevolg geen kat op straat. Net als katten houden de sudisten immers niet van water, de woessies. Niemand komt z'n kot uit, de straten zijn verlaten, de menschen zitten bibberend voor hun stoof, de commercie baalt. Zalig, zalig, zalig, 't leek wel of ze alle Sètois hadden uitgeroeid. Met van 'da straf', om 't op z'n Urbanus te zeggen.
Altijd die klotezon, dat begint op de duur op een mens z'n systeem te werken, op 't mijne toch - net zoals alles dat je dag in dag op je brood krijgt, trouwens. Alle dagen 't zelfde bier gaat na verloop van tijd ook tegensteken. Elke dag 't zelfde werk ook. In plaats van de wagen te nemen voor een paar boodschappen ben ik dus deze middag m'n fiets gesprongen. De boom in met die verkeerslkichten, er was immers toch geen verkeer. 'Le vélo, ça roule?' merkten ze vragend op toen ik doornat de bricozaak binnenstapte. 'Amaini!!!' antwoordde ik op z'n frans. 'Dàt is pas weer, altijd diezelfde soleil de merde etc.' zette ik m'n enthousiasme kracht bij. 'Puteng' en 'merde' zijn daarbij uitstekende verbale hulpmiddelen.
'Ik heb 'les belges' altijd wat bizar gevonden' vervolgde de kassamadam. 'Ik ook' antwoordde ik, 'gelukkig ben ik een 'Flamang' en geen 'Belge'.' 'Flamang?', ik zag haar wenkbrauwen de hoogte in gaan, meestal een teken dat men je opmerking niet begrepen heeft. 'Dus je bent 'Hollandee'?' vroeg ze. Ik heb al voor minder gevochten. Nu heb ik dat zeker al honderd keer uitgelegd, aan andere personen weliswaar, maar blijkt dat je om een volk te bekeren toch echt alle individuen individueel moet aanpakken. Intellectuele pest werkt blijkbaar niet. Wijsheid verspreidt zich niet spontaan. 'Neen ik ben geen 'Hollandee' maar een 'Flamang', en de 'Flamangs' zijn de soort die 't noorden van 'la Belgique' bevolkt' ging ik m'n kruistocht verder. 'In 't zuiden wonen de 'Wallongs' en de 'Wallongs' noemen zichzelf ook 'Belges', compris?'. Soit, na een kwartier had ze 't toch min of meer begrepen, denk ik, ze had immers toch niets anders te doen dan braaf zijn en luisteren want er was toch geen kat in de winkel. 'Met de 'Hollandees' leven we trouwens al jaren in oorlog' rondde ik m'n verhaal af. 'Wist je trouwens dat de 'Hollandees' alle andere volkeren proberen uit te moorden?' vroeg ik. Nog hoger, die wenkbrauwen. 'Ze proberen iedereen te vergiftigen!' stoomde ik door. Er verscheen angst in haar ogen. 'Stop dus met Heineken drinken, da's de reden waarom wij in België ons eigen bier brouwen! Whaahahaa!!!'. Met wat overtuigingskracht kan een mens z'n medemens echt alles laten slikken.
Intussen zeikt de regen zalig neer, je hebt er geen idee van hoezeer dat de moraal opvijzelt. Zo'n striemende karaktervolle smurrie die horizontaal in je gezicht slaat zodat het water in straaltjes van je hoofd in je nek en van je nek naar je rug en van je rug naar je etc. stroomt, hewel dat doet nog eens deugd. Mocht ik zoveel bricoleerwerk niet hebben dan zou ik zeker een paar uur gaan biken, of een marathon gaan lopen. Scheuren over de zeepromenade terwijl het zeewater met woeste kracht over de zeewering slaat en zout en zoet zich over je lichaam vermengen. De koerstenue doorweekt, knallende muziek in je oren, de wind die je bijna onderuit smakt, verdorie wat is 't weer hier doorgaans toch een saaie boel. Wees blij dat jullie het voorrecht hebben in 't noorden te wonen. Jammer dat ik m'n kayak nog niet meester ben want anders zou ik zeker 't water in gegaan zijn, Célia is er toch niet om me tegen te houden.
Soit, rock on, still happy when it rains!

Poor your misery down on me