And so this is Christmas

'k Heb het nog niet verteld, maar terwijl jullie in 't verre Vlaanderen nog halsreikend op Sinterklaas zitten te wachten bereidt Frankrijk zich reeds een maand voor op de komst van Père Noël. Sinds begin november! Frankrijk ligt niet op de weg van Sinterklaas. De Fransen zijn te stout, wellicht. Misschien laat de Sint het land gewoon links liggen omdat z'n ezel hier 't hele jaar door aan de touwtjes trekt, 'k weet het niet. In de Elzas komt hij blijkbaar wel, volgens Célia's vriendin die 'Rohfritsch' als familienaam draagt. De Elzassers hebben dan ook Arisch bloed door hun aderen stromen en leunen qua cultuur een heel stuk dichter bij ons aan dan de rest van Frankrijk.
Soit, reeds vijf weken ligt het land in de ban van flikkerende lichtjes, ballen, afgehakte dennen en vooral: cadeautjes. De commercie is er dit jaar extra vroeg bij want door de crisis heeft Jan Modaal minder gespendeerd dan anders en 't is dus aan de rapste om Jan's laatste centjes uit z'n zak te futselen. 'Denk eraan mensen, binnenkort is 't Kerstmis! Kerstmis is cadeautjestijd! Geef uit die laatste cent! Laat je kinderen maar verhongeren, vraag aan de Kerstman om hen een nieuwe Playstation te leveren!'. Zucht. Iedereen laat zich uiteraard vangen en laat zich meeslepen in de imperialistische maalstroom. Ze doen maar, mij niet gelaten. Ik trap daar niet in. Ik heb hun spelletje goed door. Zolang ik maar die extra laag geprijsde snoerloze drilboor kan kopen met extra accu en gratis beitelset. En voor Célia die supervoordelige keineige met echt veldmuizenbont gevoerde winterlaarzen met bijgeleverde anti-poezenspray.