Was het vandaag. Vanmiddag twintig graden, meerbepaald. En wij maar werken en beulen en zwoegen, tot het zweet over onze rug stroomde en zich met schurend geweld een weg door onze Grand Canyon baande. Om vervolgens in een vlechtend patroon naar onze schenen te stromen en tenslotte uit te monden in onze veiligheidsschoenen, uiteraard.
En zeggen dat het zaterdagavond welgeteld één onnozele graad was in Montpellier met een luchtvochtigheid van meer dan 99%. Zelden zo'n temperatuurschommelingen in zo korte tijd meegemaakt. Niet te geloven, toch? Er stond uiteraard geen spat wind en 't water van de étang is al dagenlang zo vlak als een egel. Waarom is m'n kayak miljaarde nog niet klaar? 'k Ben uiteraard geen woessie maar 'k heb toch geen zin om dat ding te gaan testen bij zes beaufort en drie graden boven nul. Hopelijk blijft dit zwoele winterweer nog een tijdje duren. Nog een week of twee, graag. And then we'll go offshore!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten