Stout geweest

Ikke stout geweest. In de spoelbak gekropen om te spelen met zusje. Spelen met water. En overal bruine pootjes tekenen. Spelen met zusje is leuk.
Bart ons gezien. Bart altijd kwaad op ons, als we spelen in spoelbak. Bart heeft ons met zijn linkerpoot vastgegrabbeld en met zijn rechterpoot die vuile kraan opengedraaid. Ikke heel bang. Ikke helemaal zeikenat. Ikke nooit meer in spoelbak kruipen, vandaag...

R.I.P.

Crocodile Dundee

Soms heb ik het gevoel dat ik niet in de tegenwoordige tijd leef. 'k Zit met m'n gedachten elders, elders in de tijd en elders in de ruimte. Bij Petrova, in haar 'banja', in Novosibirsk... Huh?! Uiteraard ben ik geen koekoek en uiteraard hou ik er geen andere vriendin op na - daar heeft het, uiteraard, niets mee te maken...
't Heeft te maken met het feit dat ik 't gevoel heb meer in een stad te werken dan er te wonen. Wat er 's zomers in Sète gebeurt gaat eigenlijk aan 200 km/u aan ons voorbij. Overdag doorkruis je de stad voor noord naar zuid, van hoog naar laag, van donker naar licht, van wc-pot naar bloembak, van frigo van naar veluxraam en van schijtmentaliteit naar koffie met koekskes. Sète is mijn werkstek, vooral. 's Namiddags kom ik thuis, parkeer mijn fiets in de gang en keer terug in mijn wereld. Ik ben graag op mijn gemak, een overblijfsel van heel lang op 'den buiten' gewoond te hebben. Mensen veranderen niet. De drukte in de stad 's avonds, de concerten en voordrachten, de stranden en 't water, de joutes en wijfkeesten, de resto's en de disco's en alle zever die Sète voor de doorsnee toerist aantrekkelijk maken kunnen me vierkant gestolen worden. Brood en spelen. We zitten met onze gedachten al twee weken verder. In augustus. In Bretagne. En in september. In de Pyreneeën, in Organby. En in 't najaar, als de stad terug een beetje leefbaarder wordt. Missen we geen hoop zaken? Misschien wel. Halen we hier niet alles uit de kan wat eruit kan gehaald worden? Mogelijk. Maar nogmaals: ofwel hou je van een stadsleven ofwel niet. Sète is tijdelijk. Sète is werk. Ik amuseer me 's avonds duizendmaal meer met het maken van 'bushcraft', een toertje lopen langs de étang of bij ruige zee een potje zeeslag met m'n kayak dan het mierengewriemel en gesocialize in the urban jungle... Soms voel ik me 'Crodile Dudee in the city'. Heel vaak zelfs. Sète is Base-Camp, een uitstekende uitvalsbasis.
Nog twee weken en we zitten in Bretagne. En daarna naar Organby. Dat de zomer, of wat ervoor moet doorgaan, maar heel snel passeert...

Aveyron boven!

Net terug van enkele dagen Aveyron - departement 12, grofweg ten noord- en zuidwesten van Millau. Enorm gevarieerd gebied: causses, gorges, prachtige middeleeuwse steden en dorpen, kastelen, een enorme landschappelijke - en culinaire! - rijkdom en een faunadiversiteit om van achterover te stuiken. Pas op voor de ravijnen, echter...
Beelden zeggen zoals steeds veel meer dan woorden...

Omgeving van Roquefort-sur-Soulzon (jawel, dé Roquefort!)

Millau, uiteraard.

'Le trou de Bozouls'

Bozouls

Bozouls

Bozouls

Séverac-le-Château

Boerenzwaluwen in het Tempeliersbastion 'La Cavalerie'

Plateau aka Causse de Larzac.

Windmolen van 'La Couvertoirade'

Vive le vélo!

 In Vlaanderen passeerde De Ronde voor onze deur, hier de Tour!

Tja...

En toen waren ze nog maar met acht... Twee kittens hebben inmiddels een nieuwe woonst gevonden en zijn met veel liefde geadopteerd. Eentje bij onze tweede familie in Rijsel, eentje bij een goede vriendin in Montpellier. De andere twee zijn, euh, blijven schonekes bij ons en 't is niet de moeite om te vragen of we nog iemand zoeken want zoals ik reeds zei: ze blijven bij ons. Tja...
Nooit gedacht dat ik me zo snel ging hechten aan een 'klotekat'. Wat ons beiden geruststelt - en terwijl ik dit hier schrijf zit het fotomodel in kwestie toch wel met de kabel van de pc te spelen zeker - is dat de twee huisverlaters niet echt 'weg' zijn. Audrey, de vriendin, zien we wekelijks en met de Chti's zijn we twee handen op één buik. Met de twee resterende poesjes hebben we echter zo'n band dat we'r gewoon geen afstand van kunnen doen. Stel je voor: een wildvreemde komt je poes ophalen en je weet dat je 't beestje, dat je gedurende drie maanden hebt zien opgroeien en waarvan je echt bent beginnen houden, wellicht nooit meer zal zien. Enkel omdat ze je een paar euro's per jaar teveel kost. En omdat 't 'maar' een poes is. Komaan, niet zeveren, op die paar kattekorrels meer of minder zal 't nu ook weer niet aankomen...
Blijf maar lekker bij ons, kleine mormels - en blijf godverd... van die kabel af!!!

Csa

't Is een heel bizarre zomer dit jaar, hier in Frankrijk. Zelden zoveel regen gezien in 't zuiden, er gaat geen week voorbij of er valt wel iets uit de lucht. En toch zijn er de vorige weken al enkele warmterecords gesneuveld. Pieken tot 34° zijn geen uitzondering, en 's anderendaags weer tien graden minder. De snelle temperatuurschommelingen werken op ons humeur en zuigen de energie uit je lijf. Ik beklaag de toeristen die de laatste week met hele treinladingen zijn aangespoeld. Bewolking, regen, een paar dagen zon, Tramontane, mist, zengende hitte, weer regen etc. Dit is niet het ouwe getrouwe Mediterrane klimaat waarvoor ze naar 't zuiden zijn afgezakt. Dit is niet het 'Csa'-klimaat volgens de klimaatclassificatie van Köppen - nooit zal ik onze oude klimatologie-glaciologie-boldriehoeksmeetkunde-geografie-trektuweplanprofessor Decleir van de VUB vergeten. 'Zomerdroogte!!!' donderde hij eens tijdens een mondeling examen tegen een of ander onwetend stuk ongedierte - 'k weet niet eens meer of ik dat soms niet was - 'Een zeeklimaat, gij debiel, met een droge zomer, gij platschijter, en een gemiddelde temperatuur in de warmste maand hoger dan 22°, verstadedanunogni?'. Zomerdroogte, dus. Bang waren we, van die professor. Awel meneer Decleir, 'k stel voor dat we deze regio binnen enkele jaartjes toch eens re-evalueren, als je 't goed vindt, want dit is alles behalve een 'Csa'. Het landschap is 's zomers nog nooit zo groen geweest en de helft van de meertjes die vorig jaar in deze tijd reeds droog stonden zijn nu nog zeikenat. Er is iets aan 't veranderen, en ook al maakt één zwaluw de lente niet - één Tjiftjaf wel - en mogen we geen voorbarige conclusies trekken, toch denk ik niet dat we het bekende zuiderse klimaat van weleer nog zullen terugzien...
Ander en beter, veranderen kunnen we toch niet. Tegenhouden nog minder. 't Klimaat is zoals een trein: 't kost je een hoop energie om hem in beweging te krijgen, maar eens hij op gang is houdt niets hem nog tegen...

YAK-PROOF!

'k Ben resoluut de weg van 'knife-maker' ingeslagen. And I like it!!!