Kan moeilijk toepasselijker...
Heroes - Mr. Bowie Himself
vrijdag 28 augustus 2015
donderdag 27 augustus 2015
Me Hero
Weet je wanneer je de juiste job hebt?
Wanneer je rond halfzeven 's avonds een telefoontje krijgt.
Tuurlijk zit je op je chantier - nog, op je chantier. Tuurlijk is je werk nog niet gedaan. Je hebt immers enkele dagen eerder je rug bezeerd waardoor je 'r enerzijds als een idiote ingepakte hesp bijloopt en je anderzijds maar voor 75% steenkool in je motor hebt terwijl je net op dat moment over de volle 200% nitro zou moeten beschikken.
Tuurlijk zit je met je gedachten elders - op een col in de bergen bijvoorbeeld, want enkele mensen die je vaag kent zijn er ook en die duizenden trekkende Wespendieven ook.
Tuurlijk heb je een grondige rothekel aan alles en iedereen want je bent net vijf verdiepingen de trap opgetjakkeld met een verdomd stuk linoleum van 20 vierkante meter, ervoor wakend die bijna 40 jaar oude wervelkolom niet tezeer te belasten en bovendien zwetend als een 300-ponder in een Siberische sauna.
Maar dan, net dan, op 't moment dat je 't eigenlijk beter voor bekeken zou houden, jengelt die godverdommese klotetelefoon, met een dame aan de andere kant die zegt dat ze zichzelf heeft binnengesloten - uiteraard kan dat - en of jij asjeblieft die schijtdeur zou willen komen openmaken?
Als je dàn, net dan, met een nieuwe dosis energie je boeltje pakt en naar die nieuwe uitdaging - die deur, niet die dame - koerst, awel, dàn mag je zeggen dat je de juiste jobkeuze hebt gemaakt.
Geef toe, wèlke job geeft je op 't einde van zo'n klotedag in 't midden van zo'n schijtweek 't gevoel een echte held te zijn? Zoek maar.
Enne, dat vette slotenmakerstarief heeft er hoegenaamd niets mee te maken - kwestie van vooral geen misverstanden te hebben.
dinsdag 25 augustus 2015
Sooky You
Geen betere manier om een project gesponsord te krijgen dan zelf wat voor deining te zorgen.
De lokale pers is alvast enthousiast, ook in de States wordt er stilaan warm gelopen en ik moet dringend wennen aan m'n nieuwe BVF - bekende Vlaming in Frankrijk - status.
'Ik heb je in de krant gezien!' hoorde ik vandaag nog, bij m'n vaste wietboer.
Voorlopig nog geen damesondergoed achter m'n ruitenwissers, maar Folkstone is toch weer een stapje dichterbij...
zaterdag 15 augustus 2015
donderdag 13 augustus 2015
Moet kunnen
Geen leuker vuurtjes dan ochtendvuurtjes.
Buiten avondvuurtjes, uiteraard.
Of nachtvuurtjes, toegegeven.
Maar een fris knapperend ochtendvuurtje, het blijft toch wat speciaal.
Dat mid-augustus ochtendrijm op het bosgemaaide gras, en de bosgemaaide distels, dat net ietsje meer rook dan nodig, die prachtige rookpluim die zich statig een weg baant door de onderste lagen van onze atmosfeer, het is een totaalpakket waarvan ik maar geen genoeg kan krijgen, een ervaring waarin ik steeds weer nieuwe elementen ontdek - zoals een film waarop je maar niet uitgekeken raakt.
Ook de lokale 'gendarmerie' weet het unieke tafereel te waarderen. Hoe vaak heb ik hen niet stiekem traagjes langs de weide zien passeren, genietend van het spel van kleur & geur, jaloers zijnde op die ochtendmens met z'n simpel oerplezier.
Ik, en m'n ochtendvuurtje.
Puur & onversneden.
woensdag 12 augustus 2015
Organby 2015 (3)
Frustratie is vaak een slechte raadgever. Een paar dagen na m'n deprimerend gesprek met een van m'n maten van 't eerste uur op de col trokken er immers meer dan 12.000 Zwarte wouwen door - op één dag (!), gevolgd door nog meerdere duizenden de dagen erna.
Het gaat dus nog steeds goed met deze sierlijke alleseter. Zolang er elk jaar meer dan 40.000 over de col trekken is de natuur niet helemaal naar de kloten...
Intussen begint de trek van de Wespendief geleidelijk aan op gang te komen. Enkelingen worden tientallen, tientallen worden over een week of wat honderden en honderden worden eind augustus duizenden.
De Real Belgian Birders (-1) zullen er zijn en ik wens jullie verdomd beter weer toe dan ik had vorig jaar. Klare hemels en heldere patch - die benevelde geest moeten jullie er maar bij nemen.
Intussen word ik ook van Franse zijde bestookt met uitnodigingen - 'Of ik wel zeker ben dat het werk voor de rest gaat?!'
Hét werk niet. Bricobart wel - althans deze zomer.
Drie badkamers moeten er worden gebouwd voor ik een volgende pauze kan inlassen.
Drie, verdomde, badkamers. En al de rest, uiteraard.
zondag 2 augustus 2015
Organby 2015 (2)
'Transpyr 2015' - de monitoring van trekvogels over de Pyreneen - is reeds twee weken bezig.
Sinds de LPO de gehele werking ervan heeft overgenomen wordt de naam niet meer gebruikt - de Col van Organbidexka is een telpost zoals alle andere - maar anciens blijven nu eenmaal anciens.
De Col is immers niet zoals de andere telposten. De Col is Heilige Grond. De Col draagt de sporen van exact 50 jaar van keihard werk en ongetemperde inzet. Honderden vogelaars hebben er honderdduizenden uren geteld. Honderden vogelaars hebben er duizenden kuiltjes gegraven en er het beste van zichzelf gegeven. De beuken dragen de sporen van hectoliters patcharan en her en der verraden haksporen de woeste euforie van Le Belge Sauvage.
Mochten er trollen in de Pyreneeen leven, ze zouden in de dampige beukenbossen van Iraty wonen.
De Col blijkt echter niet meer wat hij ooit was. Op papier toch. Sinds de LPO - Ligue de Protection des Oiseaux - het fameuze akkoord met de lokale gemeenten heeft bekrachtigd om in de hele omgeving de jacht te bannen en volop de kaart van ecotoerisme te spelen, lijkt de motor stil gevallen nog voor hij goed en wel op dreef was.
De werking ter plaatse verandert, het wordt voor vrijwilligers moeilijker om te participeren, sensibilisering van het publiek wordt tot een minimum beperkt, er worden onervaren tellers op de Col geplaatst en ga zo maar door. Dat akkoord moest een begin zijn, geen einde.
De anciens bekijken het allemaal met fronsende wenkbrauwen.
De werking van de Col is jarenlang gebaseerd op het enthousiame van vrijwilligers en het actieve zoeken en leggen van contacten met het grote publiek. Sensibilisering is er een werkwoord, sinds de jaren '70.
Alles wordt anders, blijkbaar. M'n telefoontjes met m'n makkers zijn zelden positief.
De anciens laten de Col dit jaar zelfs volledig voor wat hij is. Grote reunie in oktober, op een andere col.
Heel jammer, allemaal.
Intussen lijkt de trek van Zwarte wouwen reeds over z'n hoogtempunt heen. Meer dan 3000 vogels vorige zondag, slechts een 5000 in totaal. Een fractie van andere jaren.
Laten we hopen dat het beste nog moet komen...
zaterdag 1 augustus 2015
Durf eens aan m'n gat plakken...
Daarvoor rij je al eens met plezier naar de grens met Normandie en terug.
Nu ze enkel nog in de grond peuteren...
Abonneren op:
Posts (Atom)
