Wacht maar tot ik genezen ben

Wat een klotewereld. Maandagochtend moet ik op controle bij de arts met m'n nog steeds totaal gevoelloze en nauwelijks beweegbare halfstijve vinger - hou op met lachen wil je? Gezien de wond nog steeds niet helemaal dicht is en gezien de zonet beschreven toestand zie ik het donkerbruin aankomen dat artslief er nog wat ziekteverlof zal bijkletsen.
In plaats van maandagochtend dus mooi ten achten m'n dienstverleenbezigheden terug op te nemen moet ik te negenen weer in de ogen van de doktersassistente gaan koekeloeren - waarin het overigens altijd lente is, uiteraard.
De hele voormiddag zat ik dus weer m'n kast op te vreten over hoe ik dit nieuws aan m'n 'patron' moest aanbrengen, en me verwachtende aan een hoop tegenwerking had ik uiteraard een stevige verdediging op palen gezet met zinsneden als 'gierigaard, klootzak, uitbuiter, profiteur, laatbetaler, tonijnzwijn, dorade-aars, broodrover, derderangsloodgieter, kindersurprisebricoleur, en 'wachtmaartotmijhandteruggenezenis''.
Ik verheugde me op een lekker middeleeuwse bestorming van zijn te verwachten lachwekkende tegenstand.
Ik keek ernaar uit deze zuiderse patron op noorse wijze te slopen tot onder z'n fundamenten en hem te vernietigen tot er enkel een snotterend hoopje miserie achterbleef.
In plaats daarvan echter - hoe durfde hij! - zei hij begrijpend 'okee, geen probleem, je houdt me op de hoogte! Tot maandag Bart!'.
De rotzak!!! Hoe durft hij me zoiets aandoen! Al m'n moeite voor niks, alweer!
Er zijn geen zekerheden meer in dees leven...

Beter dan AC/DC

http://flickrhivemind.net

Machtige cover! The Bad Piper - Thunderstruck

Keep on walkin'

Millau 2012, here we come! Vandaag de eerste mars afgeramd als voorbereiding tot 29 september. Een kleine 50 km in een loden hitte - het zeebriesje veranderde daar weinig aan.
Awel, 'k was verdomd blij dat 't gedaan was, geloof me.
De eerste in een rij. Als 't in september geen gortige 30° is zal 't wel gaan...

Weggeblazen

Knock knock knock knockin'

Die omschrijving past het best bij het gevoel dat ik vannacht had toen ik de concertzaal verliet. Volledig weggeblazen.
The Guns brachten een concert dat geen seconde verveelde - ook al speelden ze bijna drie uur (!) - en dat verrassend en boeiend bleef van het eerste tot het laatste nummer. Verzorgd, uitgekiend en uitgebalanceerd, een show om u tegen te zeggen. Ze bufferden hun beste nummers mooi verspreid over de hele show, wat leidde tot explosieve protuberansen van stevige rock en vuurwerk. Rustpauzes waren ingebouwd onder de vorm van knappe solo's door alle leden, wat leidde tot bijzonder knappe en originele intro's. Zo leidde Axl Rose 'November Rain' in met - onverwacht - The Wall van Pink Floyd en speelde een van de gitaristen een stukje Stones bij de intro van Sweet Child O' Mine.
Kortom: fantastisch concert. Ze staan er nog steeds, en hoe!
Mocht je nog tickets kunnen krijgen: no excuse om er niet heen te gaan.
Volgend weekend: Graspop. Dessel.

November Rain

Wat als?

Een waterverwarmer het laat afweten?
Als de thermostaat kapot gaat en de veiligheidsklep het om een of andere reden niet meer doet, dan wil je liever niet thuis zijn...
Iets voor de Mythbusters!
En nog een stap verder!

Wegdromer 22

Tijdloos. En een prachtige live-opname, trouwens...
Sheryl Crow - Strong Enough

Please return it

Vreemd, hoe 't leven loopt. Nu ik zeeën van tijd heb om alles te doen behalve datgene wat me gewoonlijk wat geestesrust en simpele voldoening geeft - gepensionneerden van de kliffen smijten bijvoorbeeld, of manieren bedenken om 't Vlaamse vossenbestand in één week tijd te vertienvoudigen - komt er tijd vrij voor andere zaken. Beloftes nakomen die je maanden terug hebt gemaakt - ''k zal dat efkes rap voor u regelen' - maar die je nooit bent nagekomen. 'Weer geen tijd gehad'.
Je kent dat wel.
Vanmorgen heb ik bijvoorbeeld grote kuis gehouden in m'n verleden. De veeg erin. Wat heeft het immers voor zin al die krantensnipsels te blijven stockeren van die aanslagen die ik jaren terug pleegde? Al die goede bedoelingen die ik had met 't Vlaamse leefmilieu? Of al die studiecursussen uit het papieren tijdperk?
Als ik ooit nog wat over geodesie wil weten dan zoek ik wel op het net. Als ik ooit nog aan rurale geografie wil doen dan klop ik wel aan bij een vriend landbouwer.
Als ik ooit nog eens de sedimentologische gesteldheid van het Bajkalmeer wil onderzoeken dan vind ik zeker wat recente publicaties.
Als ik binnen enkele maanden de topografie van ons aanstaand domein moet opmeten klop ik wel aan bij een landmeter.
Als ik binnenkort uitleg nodig heb over een of ander biogeografisch of evolutionair getint onderwerp dan vraag ik het wel aan Célia.
Weg ermee, al die kilo's papier en harde mappen. Let's go digital.
Bladerend doorheen al die herinneringen uit het begin van de jaren '90 - de tijd van K's Choice, Cranberries, Nirvana, Guns N' Roses, Scabs en Will Ferdy - dacht ik onvermijdelijk terug aan de mensen die me in dat milieu omringden. Profs, assistenten, ondersteunend personeel, collega-studenten, collega-studenten die bleven, collega's met wie ik alle contact verloor. Een collega in 't bijzonder...
Vreemd, hoe 't leven loopt. Je stapt jaren samen op, deelt een hoop lief en leed. En plots, na de proclamatie, niets meer, de totale leegte. 'k Herinner me niet dat we elkaar tijdens de jaarlijkse reunies nog tegen 't lijf hebben gelopen. Ben er tenslotte ook maar een handvol keren heen gegaan. Nauwelijks.
Herinneringen. Handenvol. Citroenjenever. Saint-Amant-Tallende. Teenage Fanclub. Dranouter. Kriek in 't Kultuurkaffee. Een ontplofte kalorimeter - het een had een oorzakelijk verband met het ander. Fietsen doorheen Nederland. Wassenaar. Samen blokken. Nog meer citroenjenever. Samen buizen. The Posies. Shetland. Fair Isle. Ondergescheten worden door de stormvogels.
Dat schept een band, allemaal.
Enkele jaren terug gleed er een brief in de bus van m'n ouders.
Veel te laat geopend, uiteraard.
Een overlijdensbericht. M's papa.
'k Was er kapot van. De uitvaart was reeds voorbij...
Jaren waren verstreken. Op z'n moeilijkste moment stak m'n vriend z'n hand uit, en ik was zo begaan met m'n eigen beslommeringen dat ik de kans miste om hem en de zijnen bij te staan.
' 'k Moet hem schrijven' dacht ik steeds.
Om de zoveel tijd komt die gedachte weer terug - telkens ik TFC door de speakers ram, bijvoorbeeld. Sinds 2009. Alweer drie jaar geleden.
Er zijn een hoop dingen die ongezegd bleven. Een hoop levensgewandel dat moet worden uitgewisseld en ergens, érgens, is er een draad die we terug kunnen oppakken.
There's an upside.
There hàs to be an upside...

Knockin' On Heavens' Door

Volgende maandag. 20.00.
Guns N' Roses. L'Arena. Montpellier.
Alle groten zoeken Frankrijk op, dit jaar.
Je denkt toch niet dat ik dat wil missen?

Makin' plans...

Alweer zo'n beauty met een oeramerikaans accent... Love it!!!
Wegdromer 21 - Miranda Lambert

pas de soucis

alles gaat goed,
nu
vorige donderdag
werkongeval-
letje
grote stommiteit
grote gevolgen
dik gat
in m'n vinger
geboord
en warm dat
dat was
dat rode spul
een hele badkamer
ondergespetterd
pompiers
les urgences
gevoelloze vinger
bloc opératoire
vingerzenuw stuk
een hoop hechtingen
een hoop antibiotica
drie weken werkonbekwaam
een hoop administratie
een hoop vrije tijd
geen bricolage
geen kayak
geen tonijnen
geen autorijden, alhoewel
geen bier
maar wel
ochtendlopen langs de zeepromenade
tekenen, bloggen, kokkerellen
jammer
dat de tour pas over drie weken begint...

Dolores, waarom?

Ze deed het wéér verdomme!!!
The Cranberries in concert, uitgesteld tot 25 oktober...
Wat hééft dat mens toch???

Dat van dat blokske

' 'K zou daar een blokske achter steken' zei het oude ventje me onlangs, nadat hij aandachtig had bestudeerd hoe ik de wakke gemeenschappelijke deur van een 'bloc à boîte aux lettres' aka een brievenbussenhok had verwijderd - een van de klassieke interventies in mijn multiservicewereldje, naast sloten van brievenbussen en deurcilinders vervangen, 'deursluiters' regelen en vervangen, keukens en douches vernieuwen, deuren en ramen schaven en bijstellen en obussen uit de Groote Oorlog ontmijnen.
'Ge hoeft niet hier te blijven hoor' vertelde ik hem vriendelijk, 'als ik klaar ben kom ik wel een seintje geven!'
Een goede verstaander zou begrepen hebben: 'als ge hier nog lang op mijn vingers blijft kijken geef ik u een taart op uw bakkes, gij smeerlap!'.
' 'k Blijf liever hier' zei de hooimijt echter, 'zo gaat mijn dag sneller voorbij...'.
...
Ik begon op te warmen.
Niet reagerend zette ik de deur opzij, bestudeerde het kapotte scharniersysteem en vees hier en daar wat los terwijl pampermans elke beweging gadesloeg - zonder, daar ben ik zeker van, er ook maar één moer van te begrijpen.
Ik zette de deur terug in haar kader, zwetend daar bleek dat één hand méér geen luxe zou geweest zijn, en zette ze tijdelijk vast.
'Ik zou daar een blokse achter gestoken hebben' zei de stokvis.
Ik begon te koken.
En opnieuw negeerde ik z'n opmerking.
Ik keek, zocht naar een oplossing, haalde de deur opnieuw uit haar kader en begon een nieuw stuk te slijpen. Met zaag en wat vijlwerk had het ook gegaan, maar ik schepte er nu eenmaal een heimelijk genoegen in om doofmans op een beetje lawaai te trakteren.
Ik zette het nieuwe stukje vast in de kader, en op een gegeven moment begon ik in m'n gereedschapskist te rommelen op zoek naar een paar 'rondellen'.
Slecht teken, als ik begin te rommelen.
'Wat zoekt ge, een blokske?' zei de ostheoporosiet.
...
Ik ontplofte.
Ik verloor m'n controle - of toch bijna.
Ik had goesting om hem als een pissende kater in z'n nekvel te grijpen.
Hem als een lege fles van de kliffen te smijten.
Hem vervolgens achter m'n kayak te binden.
Om Grote Witte Haaien te gaan vissen.
Hem onder de hoofdpijp van de vuilwaterafvoer van de 'Pasteur' te binden - het hoogste gebouw - 12 verdiepingen - van Sète.
In 't weekend.
En vijf liter laxeermiddel 'vandastraf' onder hoge druk in de hoofdaanvoerleiding van 't leidingwater te persen.
Om dan de hoofdpijp van 't vuilwater boven kurkeikel's hoofd door te zagen.
SPLAAAAAAAAAATCHHHHHHHHHHHHHHHH!!!
Iedereen op de pot!!!
SWOOOOOOOOOOOOOSCHHHHHHHHHHHHH!!!
Go with the flow!!!
SCHWAGAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
Plezier met de spier!!!
M'n wraak zou zo zoet kunnen geweest zijn.
In plaats daarvan echter,
Ramde ik de arme deur op haar plaats.
Schoot er de dikske vijzen in die ik maar kon vinden.
Veegde m'n spullen bijeen.
En liet het oude eenzame fossiel beteuterd, onbegrijpend en ontroostbaar achter.
In z'n gàt ja, z'n blokske...

Doggiedoggie

Copyright: http://www.royalcanin.ca/

Een boerderij met een hoop werk aan de winkel.
Een oude mesthoop.
Dartelende kiekens.
Flitsende zwaluwen.
Een enorme hangar.
Forse lappen grond.
Volle broden in de oven.
Grote flessen gueuze in de kelder.
Een muur vol gekliefd hout.
Een buur op tien kilometer.
Een vuur altijd brandend.
Australische herders.
En oude asielhonden.
We willen weg uit dit appartement.
ASAP!