Pagina's

dinsdag 30 juli 2013

Wazawi just du it!




Uiteraard won ik die weddenschap.
Uiteraard werd die kist champagne de mijne.
Uiteraard heb ik nooit één seconde geloofd dat het eventueel toch kon misgaan.
Wazza?
De Etang de Thau over en weer steken.
In een twee jaar terug gebouwde kayak.
Wazawidu (widda drunk'n sailor).
Structuur in pvc-buizen.
Bekleding in powertape.
Amper twintig kilo.
Fluitje van een cent.
Wazawidu.
Een eer om mee te varen.

zaterdag 20 juli 2013

Chaleur humaine

Nog 8 dagen te werken, nog een kleine twee weken voor we de eerste van twee keer naar 't noorden zullen rijden en nog een goede maand voor Organby - yep, 't is weer zover.
'k Heb 't gevoel dat we in de zeemzoete aanloopzone voor de stroomversnelling zitten. Je kabbelt rustig verder, stuurt wat bij en geniet van de wereld om je heen, goed wetende dat 't zeer binnenkort zeer voorbij zal zijn.
Die aanloopzone, dus. Dit weekend nog wat pakken & zakken, nog wat ditjes en datjes en uiteraard volop genieten van 'de laatste dit en de laatste dat'. Deze periode is immers klassiek voor 'mixed emotions'. Je realiseert je net dat graadje meer dat je 't hier gedurende die vier jaar uiteindelijk wel naar je zin hebt gehad. Dat je een hoop dingen met eeen hoop goesting hebt gedaan en dat je op een hoop mensen heel erg gesteld ben geraakt. Naast onze vrienden zijn er immers een honderd, tweehonderd weetikveel vrome lieden met wie ik, en nu spreek ik enkel voor mezelf, beroepshalve wekelijks in contact kom en wie meer zijn geworden dan enkel radertjes in een klotesysteem. Collega's, klanten, leveranciers, bedienden, kuisvrouwen, tuiniers, kassiersters, vissers etc. De lijst is zo ontzettend lang, eigenlijk. Mensen met wie je soms niet meer dann enkele zinnen wisselt maar met wie je toch een zekere binding hebt. 'Hé filip, heb ik je al gezegd dat je nog steeds dezelfde grote bedrieger bent dan gisteren?' - dat soort dingen, chaleur humaine.
Binnen een maand - na de tweede noordreis - zijn we hier definitief weg. Binnen een maand laten we dit sociaal netwerkje voorgoed achter ons.
'Je komt ons toch nog opzoeken?' wordt vaak gevraagd. 'k Wind er geen doekjes om 'HOE-GE-NAAMD NIET!!!' replikeer ik meestal. Ze zijn dat intussen gewoon. Achter 'cette grosse gueulle belge' zit immers een groot hart. Of dat denken ze tenminste.
En toch is 't een beetje waar. We weten allemaal dat er van dat opzoeken weinig terecht zal komen. Zo werkt dat niet, in 't leven. We komen in ander vaarwater, en gaan net zoals een spin die haar oude net heeft verloren weer meteen een nieuw netwerkje beginnen spinnen.
Dees en geen worden binnenkort herinneringen.
Goede herinneringen.

dinsdag 16 juli 2013

In memoriam...

Soms zijn er van die dagen waarop alles goed gaat
Je staat vroeg op
reest door je dag
action réaction
je beukt op dat leven en 's avonds zeg je
niet eens vermoeid
'Nog 11 dagen te gaan godverdommeuh!'
En plots
uit het niets
stuikt die meteoor op je huis
Iemand is er niet meer
Een jong iemand
Iemand die je niet eens kende
eigenlijk
maar die alles was
voor een ander iemand
Zucht...

Jorn maat
je weet me te vinden...

Open The door - Magnapop

zaterdag 13 juli 2013

The kuksa carver

Een nieuwe hobby gevonden, volledig in de lijn van al de rest, uiteraard.

De eerste keer dat ik een 'kuksa' - een traditionele Lapse houten kop - onder ogen kreeg was ergens begin de jaren '90 ergens in Noord-Skandinavië. Remember, ma & pa?
Bijna 20 jaar (!) heb ik gewacht om m'n eerste kuksa te maken.
Rijpen, noemen ze dat...

'k Kan niet zeggen dat het niet de moeite heeft geloond.
Klik hier voor de volledige aflevering!

vrijdag 12 juli 2013

dinsdag 9 juli 2013

I'm sexy an' I know it

GROFGROFGROFGROF!!!
NJJJJJNJJJJJNJJJJJJ!!!
GROFNJAWNJAW!!!
FSJFSJFSJFSJFSJ!!!

Dixit Rusty.
Let the beast go.

zondag 7 juli 2013

L'Hérault, encore et encore

Een hele dag geravot, gezwommen en gesiëst op één van de mooiste spots langs de immer rustig kabbelende Hérault. Bijeneters en Kleine pleviers, Chouffe en Chimay, sauciflard en ossau-iraty.
Plezier zit in banale dingen...

zaterdag 6 juli 2013

Vuurwerk

Zoveel werkdagen nog te gaan.
Op 31 juli, zo rond de vijven 's avonds, smijt ik m'n gereedschapskoffer(s) dicht en ga ik m'n vakantie in.
Nu ja, 'vakantie' is een groot woord want er moet een hoop worden geregeld, georganiseerd, in de plooi gelegd, gemanipuleerd, omgekocht, afgedreigd, om zeep geholpen en afgebrand.
De verhuis komt eraan en we zitten dus volop 'in de dozen'.
Nog 18 daagjes gaanwerken.
En dan vuurwerken.

woensdag 3 juli 2013

Wegdromer 56

Razend populair in dit landje, en niet weg te slaan van de betere radiozenders.
Ambiance de chantier. En elke dag blijgezind naar 't werk.

Superbus - Smith 'n Wesson