Jesus He Knows Me

Even terug in ´t land, tijd voor wat losbandigheid en tijd voor vriend, vijand - steek asjeblieft de straat over mijnheer Fabre, en dat edele gerstenat dat ik in ´t zuiden zo hard heb moeten missen.
Good to be back, goed om terug nederlands op de radio te horen, tot op de slip natgeregend te worden, mensen van normale grootte in de straten te zien, patatten in de velden, velden tout-court, snuiten met een depressief winterbakkes en overal nepkerstmannen aan de dakgoten. ´t Geeft je ´t gevoel weer helemaal terug thuis te zijn.
Voor we dit blogjaar afsluiten: een welgemeende thank you aan alle lezers - jullie worden steeds talrijker...
En... al 't goede aan de eersten en niks dan rottigheid, rommelende darmen, verkrampte beenspieren en bezette toiletten - in die volgorde - aan de tweeden.

Om met een extra positieve noot af te sluiten: net zomin dit jaar het jaar van ´t einde van de wereld was zullen in 2013 de laatste blogsels van 'gettolafrance' worden gepost. Verhuizen of niet, we blijven sowieso in dit rotland en dus gaan we'r mee door. Er zal nog genoeg te vertellen zijn. Never change a winning team.

So far so good

'k Ben zelden, nooit eigenlijk, trotser geweest op iemand als gisteren op m'n eigenste madam. Die paar keer dat ik trots mocht zijn op mezelf roerden me niet half zo sterk als wat er gisterochtend door me heen ging. Célia's thesisverdediging. Prachtige presentatie, gefundeerd als een brugpijler van Millau, esthetisch perfect, pedagogisch hoogvliegend etc. Tuurlijk haalde ze de graad van doctor in de biologie binnen. De felicitaties van de jury - o zo moeilijk te krijgen - waren niet meer dan logisch, eigenlijk.
Gisteren was de eerste dag van 't einde van ons zuiders avontuur. Vanaf nu kijken we noordwaarts.
Enne, zelfs na zo'n luxevoorstelling snap ik nog steeds geen reet van de materie in kwestie. 't Ging over genetische interacties tussen populaties van verschillende ondersoorten van onze frietmossel.
Meer kan ik er met de beste wil van de wereld niet over vertellen.
Too much too complicated!

Bullz & birdz

Gewoon een ordinaire plaats waar ik regelmatig m'n luchpauze neem.
Wat ben ik verdomde blij niet meer in 't bureauleven te zitten. Geloof me!

Kijk naar 't vogeltje

Geen vragen stellen, asjeblieft. Voor ik 't goed en wel besefte zat het poezebeest in m'n 'slibard' genesteld en 'k had het hart niet om haar dit warme huiselijke genot te ontzeggen. Cocooning in Maya-stijl.
Vervelend werd het pas toen ik na de obligate 'ploeffen' en wat lichaamshygiëne m'n textiel terug op z'n plaats wou hijsen. Denk je dat madam zich ook maar één millimeter verzette?

Nootje: 't zijn korte berichten de laatste tijd. Vrouwlief werkt dag en nacht - countdown thesisverdediging: nog 50 uur topchrono - en de computer is schaars beschikbaar.
De allerlaatste rechte lijn: vandaag ga ik een reeks generale repetities te verduren krijgen. Ga ik eindelijk begrijpen wat ze de voorbije drie jaar heeft gedaan... ;-)

Maya update

Alive 'n kicking! Zoekt naar een oplossing om dit transparante spul in bier te veranderen. Papa's kindje, uiteraard.

Goe & veel 2: boekweitpannekoeken met andouille

Om in de bretoense sfeer te blijven: hier op een raptje een keukenklassieker waarmee 't steeds heel makkelijk scoren is - op voorwaarde één dat je de juiste ingrediënten in huis hebt en op voorwaarde twee dat je zin hebt om je eens goed te laten gaan.

Nodig (voor 2 personen):
- een dertigtal boekweitpannekoeken (galettes au blé noir / au sarrasin)
- een meter of twee andouille in schijfjes gesneden (worst gemaakt van varkensdarm - als de slager er geen heeft: rij z'n etalage in)
- een kilootje of drie gekookte patattenblokjes
- een emmertje gabakken ajuin
- een litertje room ('room' staat er - geen afgeroomd lightweetikveel bodylotiongedoe)
- een baksteentje 'goei' boter - en kom niet met iets anders af
- een fles of vier appelcider
- een grote platte bakpan

At work:
- pan op 't vuur
- vuur op max
- wachten tot het staal roodgloeiend is
- boter in de pan
- goed laten smelten (op 2 seconden zou 't gebeurd moeten zijn)
- galette in de pan - even aanbakken
- een handjevol patat, een handjevol ajuin, een handjevol andouille en een lepeltje room in 't midden van de galette
- goed laten aanbakken
- de galette in vierkant dichtvouwen door vier zijden naar binnen te plooien en te zorgen voor maximum overlap - goed op de vouwen drukken want anders blijft je briefwisseling nooit dicht
- omdraaien die handel en nog even laten aanbakken
- op 't bord maar en aanvalleuh
- serveren met liefde en vooral met cider

- herhalen zolang de voorraad strekt of tot wanneer de broeksriemen 't begeven

Als je'r langer dan drie minuten over doet ben je slecht bezig. Galettes bakken is een kwestie van organisatie, feeling en talent.
Organisatie: zorg dat je alles bij de hand hebt
Feeling: vergeet wat in de boeken staat, in 't vuur die handel. Koken is durven experimenteren - geen laboratoriumgedoseer.
Talent: you got it or not.

Noot: niet schrikken van de dampende poldergeur die zich uit je creatie zal verspreiden. Varkensdarm, what else? 't Is zoals gueuze: het ruikt naar de stal, maar 't is onvoorstelbaar lekker.

Let the beast go. Dit gerecht heb ik vorig jaar tweemaal daags gedurende tien dagen gegeten. De twintigste keer smaakte 't nog steeds zoals de eerste keer.
Bretagne. Volgend jaar weer.

Wegdromer 44

En nog een reden! Hopelijk staan ze op de affiche van 't festival van Paimpol volgend jaar...

Y'a du chouchen à volonté yiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihaaaaaaaaaaaaaa!!!!

Matmatah - Lambé An Dro

Wegdromer 43

Eén van de redenen om in dit land te blijven...

Noir Desir - Aux Sombres Héros

Wegdromer 42

Papou zou nooit gewild hebben dat we onze snuit lieten hangen...

't Ga je goed jongen.
Je zal blijven, in een enorme hoop harten...

Charlie Brown - Coldplay

Veel te mooie dag...

Aangeslagen. Volledig van de kaart. Kapot.
Bilan van de schietpartij van vorig weekend: twee doden, twee zwaargewonden, drie 'enkel' in shock. 
De doden: m'n collega en vriend 'Papou' en z'n onafscheidelijke 'couseng' Michel. De twee anderen, een koppel dat ik pas recent leerde kennen maar met het hart op de juiste plaats, blijken buiten levensgevaar. De dame kreeg een kogel in de onderrug en is wellicht voorgoed verlamd.
Er was een feestje, er was wat lawaai, er was een depressieve gewapende buur.
Slechte combinatie.
M'n vriend was 'le plus gentil' die je hier in de stad kon ontmoeten. Altijd goed gehumeurd, zelfs wanneer hij stikkapot zat, behulpzaam, hardwerkend, een hart van goud. Hij zou geen mens kwaad hebben gedaan en verdiende zeker die kogel niet in z'n hoofd, niet die in z'n lever, niet die in z'n buik. 
Michel, 'le chômeur eternel' - alweer een doodbrave vent waarmee je steeds een plezante pint kon pakken. Of twee of meer. Iemand écht.
Geen zin om door te gaan. 't Heeft tenslotte ook geen zin, ze komen er immers niet terug mee.
Verdomde klotewereld.
'C'est toujours aux gentils que ça arrive Bart...' zei m'n collega daarnet.
Altijd aan de besten...

Veel te mooie dag - Yevgueni

Welcome To The Jungle