La Voix du Nord

Terwijl Heggemussen, Winterkoningen, Koolmezen en Merels onze tuin reeds een paar weken opnieuw opeisen is de tweede maand van 't jaar alweer geschiedenis. 

't Leven is rustig geweest, hier in Noord-Frankrijk. Een paar multiservitionele klusjes, heel wat offertes, wat houtsnijwerk en werktuigbouw - ik meen het, dat van die boot - en een reporter van 'La Voix Du Nord' - zoals het 'Het Nieuwsblad', maar nog smeuiiger - die meer wou weten over die twee nieuwe dynamische compleet gestoorde ondernemers in de streek. 

Als dat maar goed afloopt.

Intussen worden de eerste zomervogels gesignaleerd. Een maand geleden - er stond nog ijs op de plassen - hoorde ik reeds een vroege Waterral en gisteren kreeg ik blij nieuws uit Baskenland, met de melding van de eerste Zwarte wouwen en de eerste Aasgieren. 

Het gaat een gavarieerd jaar worden. 

'Chef d'entreprise'. Ik moet er toch nog wat aan wennen. 

En toch lijkt het of ik nooit iets anders heb gedaan...

Wegdromer 93

'k Ben er m'n dag heel vroeg mee begonnen, en ben er heel laat mee geeindigd.

Zo wil ik er nog.

Burning - The War On Drugs

Leve de lente

De hele dag trokken Grauwe ganzen over.
Pal noordoostwaarts.
Weg van de winter. Recht naar de lente.
Ik bewonderde ze vanuit het Rode Gevaar.
Hoorde hen, toen ze over de tuin trokken.
Volgde hen, tot de horizon hen opslokte.
We hebben 't weer gehad.
Vergeet de 21e maart.
Leve de lente.

Leve de lente

Met alle Chinezen

'Daar ben ik weer van af!' moet m'n vader hebben gedacht, toen hij die 30mm dikke (!) stalen profielen in onze koffer laadde. 

Minstens 200 kilo materiaal. Handgemaakt. Om smeedijzeren krullen mee te maken. 

Niet van die lichte krulletjes waar Horta ooit enige bekendheid mee verwierf. Neen, 'k heb het over echt smeedwerk, met dikke vette krullers. Om bomschuilkelders dat tikkeltje meer te geven, bijvoorbeeld.

'Merci!' antwoordde ik, welgemeend. M'n vader was immers een fantastische ijzerwerker, indertijd. Hij is het nog steeds, uiteraard, maar alleen is de goesting er niet meer. Whatever. IJzerwerker ben je voor 't leven. Voor meerdere levens, zelfs.

Pa wist wellicht donders goed dat de kans heel klein was dat ik ooit smeedijzeren krulwerk ging maken. Ik ben immers in de eerste plaats een houtwerker - tegendraads, weet je. En dan nog. 

En trouwens, om dat materiaal echt te laten renderen zou ik zoveel staal moeten inslaan dat ik wellicht een directe concurrent van de gehele Chinese natie zou worden.
'k Ben echter een creatieve en-dan-nog-houtwerker. Dat soort dat steeds weer z'n grenzen wil verleggen. Toen ik dus deze week besloot een eerste werktuig te maken voor m'n toekomstige boomstamkano - 'die hangar ga ik gebruiken om boten in te bouwen', remember - realiseerde ik me dat ik niet echt over de juiste middelen beschikte.

Er moest immers dik koolstofstaal in de juiste vorm worden gesmeed. IJzer is onmisbaar, voor een houtwerker. En dus ging eerst het blad van onze grasmaaier eraan. Vervolgens stookte ik een geniepig vuurtje, zo verschroeiend heet dat we nu een rechtstreekse verbinding met China hebben.

En dan haalde ik die-profielen-uit-Halle vanonder 't stof.

'k Heb ze wellicht niet gebruikt waarvoor ze oorspronkelijk werden gemaakt, maar ze hebben hun werk verdomd goed gedaan. Als aambeeld en pasvorm. Een perfect aambeeld, en de juiste pasvorm.

Die kano wordt fantastisch.

Wegdromer 92

'k Ben het helemaal eens, met die hotshot van deze week.

Klinkt geweldig goed in het Rode Gevaar, trouwens.

Stubru all the way.

Congregation - Foo Fighters