Wegdromer 115

Nog een cover - om het af te leren.
Deze keer moet Imagine Dragons eraan geloven...

Radiocative - Madilyn Bailey

Wegdromer 114

Taylor Swift revisited.
Heel pruimbaar.

Bad Blood - Ryan Adams

Wegdromer 113

Dit land zit echt vol verrassingen.
Bretoense punk metal. Je moet het horen om te geloven.
Dranouter, trek jullie onderbroek maar op volgend jaar...

Dans Gwadek 2 - Les Ramoneurs De Menhirs

Nevermind

Vannamiddag mocht ik voor een klant wat meubelgerei uit z'n pas verworven studio verwijderen.
Ook dat is multiservice - een trafic heeft immers meer laadruimte dan een cliootje - en als men mij morgen zou vragen een panda van het ene bamboebosje naar het andere te vervoeren dan zou ik dat ook doen - euros zijn euros.
Soit, dat meubelgedoe op zich was een zuiver stuk onversneden non-evenement, uiteraard, tot ons oog viel op een hoop brol die zich onder een van de bureaukasten bevond. Twee cassettes, een discette en een telefoonkaart.

Twee cassettes, een discette en een telefoonkaart!

We stonden er allebei met grote ogen naar te gapen.

'Kan je geloven dat wij deze rotzooi ooit zelf nog hebben gebruikt?' vroeg ik aan m'n klant.
Het voelde alsof we net een tijdcapsule hadden opgegraven.
Die vier stukjes plastic waren hi-tech, zo'n 25 jaar terug. Wij hebben ze immers nog gekend, die casetterecorders, die discettes met een waanzinnige 1.5Mb stockageruimte en die veel te krap bemeten telefooncellen.
Vijfentwintig jaar terug, slechts. 
Het mooiste moest echter nog komen. Wat op de eerste casette stond was een misterie, maar op de tweede stond heel duidelijk de lading vermeld 'Nevermind - NIRVANA'.
Ongelooflijk. Dit was écht reizen in de tijd.
Het album kwam uit op 24 september 1991. Exact 24 jaar geleden. En wij vonden het onder een bureaukast.
Nu ben ik er zeker van dat élke veertiger het album op casette heeft, ergens, in een doos bovenop de doos met vinylplaten, en onder die met cd's.
Maar toch, zomaar uit het niets met dit stukje oertijd geconfronteerd worden doet toch wat met een mens.
Het album zit reeds klaar in de wagen voor morgen.
In de mp3-speler.
Kurt Cobain moest het geweten hebben...

Om het af te leren

Wegdromer 112

Altijd fijn om een nummer te herontdekken...

These Days - Foo Fighters

Geachte heer

Zoals u wellicht reeds hebt vernomen is de interventie van gisteravond bijzonder slecht verlopen.

Uw klant heeft me min of meer verplicht van z'n zelfgestookte calvados te proeven en geheel tegen m'n professionele ethiek zijn we, zeg maar, zwaar beginnen zuipen.

Toen uw klant - en tevens beste vriend - me echter vertelde dat hij praktiserend katholiek én jager was heb ik me niet kunnen beheersen, waarvoor m'n oprechte excuses.

Uiteraard had ik nooit z'n moeder mogen beledigen en was de opmerking over z'n corpulentie wellicht misplaatst.

En zijn z'n kinderen wellicht begaafder dan het gemiddelde.

Ik hoop echter dat dit hele voorval in z'n juiste context mag worden geplaatst en dat dit geen noemenswaardige invloed zal hebben op onze professionele relatie.

Voor wat het waard is: de herstelling van de tuinkapel zal volledig door de firma worden gedragen.

En het slot, waarom het in wezen allemaal te doen was, functioneert uiteraard opnieuw prima - zonder dank.

Hoogachtend,

Bart Goemaere - Bricobart sarl

Niets zo fijn als je verzekeraar van 's ochtends vroeg de stuipen op 't lijf te jagen.
Alsof ik die firma alleen maar zou opgericht hebben om m'n boterham te verdienen...

Here undo rusty k

En toen waren ze weg. 

Ineens.

Een tiental dagen hebben we genoten, van die drie nieuwe vogeltjes in onze stal.

Tien dagen vol gebedel, eerste testvluchtjes, meer gebedel, hogere verkenningsvluchtjes, minder gebedel, wild gespeel over en tussen de gebouwen en hoog boven de weide, nog één keertje slapen in hun oude nest, luid gekwetter hoog in de lucht vanmiddag en plots, deze avond, een immense leegte.

Ze zijn vertrokken, onze boertjes.

Nauwelijks uitgevlogen, en nu reeds onderweg naar hun winterkwartier in de Sahel.

Intriest ben ik. 

En bang, ook, een beetje. 

En nieuwsgierig, nu reeds, naar volgend jaar...

Zwartebout

Tot boven ons kot reikte de rook vanmorgen, toen die patattenfabriek in Nieuwkerke in de vlammen verdween. 

30km ver ging de rook, ongelooflijk. En ik die dacht dat er eindelijk nog eens een vulkaan in Vlaanderen was uitgebarsten.

Niet dus. 

Clarebout werd Zwartebout.

De frieten zullen weer duur worden, dit jaar...

Geef me je hand en wees niet bang

M'n eerste volledige make-over van een studio op Lillese bodem. 

Terwijl The Real Belgian Birders de wol van de Baskische schapen vogelden hield ik me bezig met verven, linoleum leggen, bar en keuken installeren, badkamer opwaarderen en electriciteit herzien van een, zeg maar, studentenkot van betere klasse.

Zelden zo'n tevreden eigenaar gezien toen ze - ik had haar gevraagd haar ogen te sluiten en me 'n hand te geven - trek eens aan m'n vinger, haha -  haar ogen opendeed in 't midden van de ruimte waar je tien dagen terug alleen maar heel snel uit weg wilde. 

Opdracht geslaagd, dus. 

Nog nooit een fles champagne gekregen na een chantier.

Voor die klant wil ik nog werken...

The Renault Trafic Diaries

Begin september, reeds. 'k Heb de indruk dat het jaar reeds voorbij is en toch is er nog een vol derde te gaan. 

Te negenen donker, rijp op ons gras, de kilte van de eerste herfstnachten, geen exotische nummerplaten meer op de Franse wegen, de Wespendieven doorgetrokken en de Real Belgian Birders terug in de regio. Het jaar is voorbij.

En onze Boerenzwaluwen zitten nog met jongen. Tweede nest, drie stuks. Acht nieuwe zwaluwtjes heeft ons koppeltje dit jaar geproduceerd, gewoon te gek. En dan heb ik het nog niet eens over onze Huismussen gehad. Onze kolonie blijft maar uitbreiden - ik denk dat we onder ons dak meer mussen hebben dan in heel Vlaams-Brabant. Misschien moeten we die maar eens gaan uitzetten, ginds. Dat is ons indertijd met de Vossen gelukt en recent nog met de Boommarters - volgens sommigen die 't kunnen weten - en dus kan dat met een paar dozen mussen ook geen probleem zijn.

Gisteren nog een Boomvalkje gezien, trouwens, en eergisteren een Bruine kiekendief. Vanuit m'n camionette, zomaar. Uiteraard kijk ik naar de weg, ma. Ik ben echter een Real Belgian Birder, weet je, een mensensoort die gewoon is om naar alle windstreken tegelijk te kijken. En tegelijk nog een oogje op z'n glas te hebben.

Organby. Always on my mind. 

'Bricobart is geen reden om te leven' zei ik vandaag nog tegen een klant. 'Het is een manier om te kunnen leven'.

Dat 't maar rap volgend jaar is...

Daddy daddy, taktaktak! - alleen voor insiders.