Pagina's

zondag 29 januari 2012

Waarom?

Het rommelt weer in Vlaanderen. Voor de zoveelste keer wil onze regering de jacht op de Vos 'versoepelen' zoals dat heet. In mensentaal: ze wil een handvol gekken toelaten om legitiem te doen wat ze nu stiekem doen: Vossen naar de eeuwige jachtvelden helpen.
Waar gaat dit eigenlijk over?
Is er werkelijk sprake van een 'Vossenplaag' in 't noorden? Zijn jullie sinds ons vertrek eind 2009 echt overspoeld door dit rosse zoogdier? Nee toch?
Zijn de Vlaamse pluimveehouders aan 't klagen geslagen, misschien? Worden hun inkomsten jaar op jaar gedecimeerd doordat horden woeste Vulpes vulpessers hun broodwinning schaamteloos de nek komen afbijten? Nee toch?
Komt de vraag misschien van de hobbyisten? Zij die wat kippen en ganzen en Hollandse kwakers houden voor 't plezier, de eitjes en een lekkere brok in een ovenschotel. Je gaat me toch niet vertellen dat ze nog altijd niet gesnapt hebben hoe ze een fox-safe volière moeten bouwen? Onhandig zijn is één ding, onwillig een ander. Ja toch?
Of komt de vraag voor de zoveelste keer van de jachtlobby? Onze vrienden van de losse trekker die zich in een steeds meer geurbaniseerde samenleving steeds minder kunnen uitleven en dus wanhopig naar redenen zoeken om hun 'sport' te kunnen blijven beoefenen. Echt? Je gaat me toch niet vertellen dat onze ministers hun biertoogargumenten na dertig jaar nog au serieux nemen? Nee toch?
Van wie komt de vraag dan wel? Van de groene sector zelf? Wat was dat weer, iets over 'grondbroedende vogelsoorten'? Serieus? Weet je, als er in een gebied vogels jarenlang ongestoord op de grond broeden 'in 't zicht van jan-en-alleman' dan mag je je als vogelaar, natuurbeschermer, ecoloog of amateurfotograaf best vragen stellen. Predatie maakt immers deel uit van een ecosysteem. Enfin, vroeger was dat toch zo. In gebieden met een gezonde roofdierenpopulatie is er geen enkel kieken zo stom om z'n broedsel niet te camoufleren, te beschermen, te verdedigen of wat dan ook. Kwestie van het de Vossen, Wezels, Buizerden en Kiekendieven zo moeilijk mogelijk te maken. Als er dus vandaag her en der wat grondbroeders in de muil van de Vos belanden dan mag je je eigenlijk gelukkig prijzen dat je van de meest onhandige verlost bent. Die gaan heus wel elders broeden. Of misschien was er in dat gebied doodgewoon geen plaats voor hen, en was wat je zag een reflectie van een on-evenwicht. Roofdieren schudden aan de boom van je systeem, of je dat nu leuk vindt of niet. Dit is geen Barbieland waar alles koekje en eitje is en iedereen houdt van iedereen. Dit is natuur. Accepteer haar zoals ze in plaats van telkens opnieuw te willen ingrijpen.
Soit, ik ben er zeker van dat dit soort basis ook bij de natuursector geweten is en dus herstel ik m'n vraag: Waarom moet de vos in Vlaanderen worden aangepakt?
Argumenten, mevrouw de Minister!

Ook verzonden naar de kabinetten van Ministers Schauvliege & Peeters, uiteraard.

vrijdag 27 januari 2012

Hraptjeu

Hoeveel a's zitten er in 'Indiana Jones'?











Hoezo '2'???

50 natuurlijk!!!

Taa tarataa
Taa taraa
Taa tarataa
Taa tara ta taa
Taa tarataa
Taa taraa
Taa tarara tarara tarara taratata

woensdag 25 januari 2012

200!!!

Dit is het 200e blogsel, gewoon om er even aan toe te voegen dat het hier vandaag 19° was in 't zonneke. Uit de wind of in de wind maakt geen knijtsel uit want er wàs geen wind.
Als 't morgen nog van dat is trekken we een fles kriek af. Van Girardin uiteraard, what else?

Canigou, alweer



Ooit al zoiets moois gezien tijdens een normale ordinaire werkdag? Neen serieus, ooit al zoiets puurs mogen begluren, daar in jullie duffige bureau's in Vlaanderen? Neen hé? 'k Dacht het wel!
Troost: je mag de beelden als bureaublad gebruiken. Dat verzacht de pijn, een beetje.
Zelden zo'n heldere lucht gezien, hier in Sète. Zelden m'n ribbenkiller zo dichtbij gevoeld - afgezien van die ene keer dan...
Oh ja, en 'k heb ook nog wat gewerkt vanmorgen. 'Trangquilou tu see bjeng...'

zaterdag 21 januari 2012

Inside Tsunami

Een mens steekt soms 'straffe stoten' uit, zoals ze bij ons zeggen. 'Straffe stuute' zijn meestal quasi ongeloofwaardige anecdotes - zo in de trant van 'Toen ik na de nieuwjaarsreceptie van 't ministerie zin had in een forse geweetwel ben ik met m'n zatte geweetwel via de brandtrap op 't dak van 't Boudewijngebouw gekropen om geweetwel. 't Vroor vorig jaar echter zo hard, geweetwel, dat m'n gele straal zowaar in de lucht bevroor, ècht gebeurd jong! Pech voor mij stond er juist die dag een blauwe bestelwagen met zo van die zwaailichten onder geparkeerd. Tien verdiepingen lager! Dwàrs door de voorruit ging mijn ijspisharpoen jong! Dwàrs erdoor!!!'
Dàt is een straffe stoot, bijvoorbeeld. En trouwens, 't was geen blauwe bestelwagen, 't was een witte.
Soms gebeurt het ook dat straffe stoten een zeer unhappy end hebben. We spreken dan dus beter van 'stoeme stuute'. Zo is er 't verhaal van een doehetzelver die alle ramen van z'n oude woning wou vernieuwen. De nieuwe ramen waren groter dan de oude, dus had hij eigenhandig z'n raamgaten wat groter gemaakt. Iets te groot, zo'n vijf centimeter langs beide zijden. Toen een vriend hem vroeg hoe hij die stommiteit dacht recht te zetten was het antwoord 'PU-schuim!!!'.
Zo beloofd zo gedaan. Omdat de nieuwe pvc-ramen met hoogrendementsglas nogal zwaar bleken besloot hij alleen de kaders te installeren, en later de ramen er gewoon terug in te zetten. Kaders in de gaten, en leve het PU-schuim. Toen onze bricoleur 's anderendaags de ramen in hun kaders wou plaatsen was er niet één die paste. Het schuim had alle kaders scheefgetrokken. Resultaat: alles mocht er terug uit. 'k Bespaar je de rest van 't verhaal.
Dat is een stoeme stuut, bijvoorbeeld.
Weet je in welke categorie ik gisteren ben beland?
Er moest ergens een kraantje van een toilet worden vervangen. Twee seconden werk, in theorie. Als je de hoofdtoevoerkraan vindt, tenminste. Onvindbaar, dat ding in kwestie. De koningskraan in de straat dichtdraaien wou ik niet - je gaat toch geen vijftig gezinnen droog zetten om een dom wc-kraantje te vervangen. Dus restte me maar één oplossing: de klus klaren met volle druk. Never done before. Oude kraan eraf, nieuwe kraan erop. Dertig seconden. Vijftig liter water 'plein dans la gueulle'. Gelukkig betrof het een toilet dat zich in een lokaaltje naast een zwembad bevond en kon ik het water zo de deur uit kwispelen. No risk no fun, soms moet een mens improviseren niewaar...

zaterdag 14 januari 2012

A Day In The Life

Zero graden gisterochtend in Frontignan, en minus zes op 't platteland! En ijsbloemen op de ruiten van de camion! 

12:15:45 uur - gepluimde hoogspanning op de pilonen. En dit is nog niets...

12:21:34 uur - dit is geen Photoshop!!! Nu begrijp ik waarom je best niet onder zo'n leiding gaat wonen...

Fire in the hole!

12:21:59 uur - HUH???

???

AHHH!!! Wijfje Sperwer! Tot een aanval is 't uiteraard niet gekomen, Sperwers moeten 't hebben van 't verrassingseffect. Mocht het een Slechtvalk zijn geweest dan was ik beginnen filmen in plaats van plaatjes schieten...

donderdag 12 januari 2012

Just Pic It!

Een overzicht van de voorbije dagen in stripvorm...

Wazawidu 2.0! Kribbe deels ontmanteld, m'n gat zit dus in 't vervolg 10cm lager en dat volstaat normaliter ruimschoots om 't ding stabiel te krijgen. Wait, see & sea!
Canigou, alweer, zo ver en zo dichtbij...

Zomaar een stuk olijfhout - maar wat een prachtige 'natural elbow' - dat een jaartje heeft gedroogd in ons appartement...

Zomaar een nieuwe boemerang - 'Mireval' gedoopt - uit datzelfde stuk hout...

'Die Anarchistische Abendunterhaltung' - Spreeuwen op de keuvel...

Kwetterschijtschijtkwetterkwetter...

'Unne merre d'huile' zoals ze hier zeggen - zonsondergang boven de étang...

zaterdag 7 januari 2012

Spray It!

't Is me gelukt jongens! Het duurde welgeteld vier dagen vooraleer ik Het in 't noorden te pakken kreeg - niet moeilijk met dat vochtige kloteweer - en Het had me zodanig in z'n greep dat ik oudejaarsnacht koortsig, snuitend en hoestend heb doorgebracht, me tussen het aperitief, het tweede aperitief, de knabbels, het derde aperitief, de tweeede knabbels, het eerste voorgerecht, het tweede voorgerecht, de hoofdschotel, de tweede hoofdschotel, de Trou Normand, de Trou Normand Plus, het kaasdessert, het taartdessert, het ijsdessert en de digestif languit wegstekend in een donkere kamer, weg van 't lawaai, de warmte en 't licht. Wat een jaareinde...
Met Het bedoel ik uiteraard de noordelijke verkoudheid aka de 'Gruute Kaa'.
Om ook m'n zuiderse medebewoners te laten genieten van deze hoognoordelijke specialiteit heb ik het TFCDP gecreëerd - het TransFrancoCoughDispersingProject. Voor meer details verwijs ik naar de website.
Vrolijk deelde ik dus tijdens die eerste werkweek van 2012 kwistige nieuwjaarslebbers uit. 'Bonne année smaksmak! Bonne santée smaksmak! Meilleurs voeux smaksmak!'. Het resultaat liet niet lang op zich wachten: donderdag reeds kwam onze secretaresse met een rode neus werken, snifferend en boze blikken in m'n richting werpend. 'Allemaal jouw fout!' voegde ze er aan toe. 'Meiske toch,' antwoordde ik 'da's echt nog maar 't begin hoor! Vanaf morgen gaan je sinussen voor vijf dagen potdicht. Overmorgen, zo rond 14.00, ga je beginnen koorts krijgen die al de energie uit je lijf zal zuigen. In combinatie met gewrichtspijn, uiteraard. Je smaakvermogen ga je ook verliezen, al is dat enigszins een meevaller want dit weekend ga je toch geen hap door je keel krijgen. Zondag ben je geen halve cent waard, voordeel is dat de koorts langzaam zal wegebben. Die hoest wordt echter erger. Hou ook een doos kleenex bij de hand want je gaat ongeveer twintig keer snuiten per minuut. Maandag is een overgangsdag. Met stevige hoestbuien, dat wel. Als 't meevalt is de hoofdpijn misschien weg. Vanaf dinsdag zit je eindelijk in de remonterende fase. Kop op kind, even doorbijten, 't is zo voorbij!'
Ze kon er niet mee lachen. Benieuwd wie 't volgende slachtoffer gaat zijn...

donderdag 5 januari 2012

Pien replay

Enorm hevige Tramontane vandaag - de bestelwagen bleef nauwelijks op de baan. En dat allemaal wegens die depressie boven Denemarken. In combinatie met het hogedrukgebied van de Azoren, uiteraard. Je weet wel, dat van Armand Pien.
Waar is de tijd, toen we dat hogedrukding altijd van alles en iedereen de schuld konden geven... We worden oud verdorie!

dinsdag 3 januari 2012

Le Grand Retour

Niets zo goed om de feesten door te spoelen als daags na de terugreis - gisteren dus, nauwelijks volk op de baan, cruisin' on the highway, een Kraanvogel in de buurt van Tours, veel Rode Wouwen in 't Centraal Massief waar 't nog vijf graden was, Vale Gieren boven de Larzac en een franse jager onder m'n wielen, niets dan moois dus - meteen terug aan de slag te gaan. Een koffer hersteld, een offerte voor schilder- en laswerk gemaakt, een parking ont-Bost en ont-Groend en wat laswerk verricht. De reguliere dingen alweer, we're back in town!
De voorbije dagen lijken alweer ver weg, fantastische weerziens met fantastische wezens. Mama's en papa's, oma's en oma's, zatte nonkels en zotte tantes, schouderkloppende vrienden 'das lang geleie peij', Vlaams en Waals bier (als je biergist als wezens meetelt), lekkere beesten als daar zijn kippen, parelhoenders, kalkoenen, varkens- en runderbeesten (allen in meer of minder versneden en/of verwerkte vorm) en honden en poezen (in onverwerkte vorm).
Terug in Sète dus, terug in wat nog een klein jaartje onze thuis zal zijn - nu ben ik toch eens gloeiend nieuwsgierig wat er in 2013 gaat gebeuren, waar 't leven ons heen zal sturen en hoe m'n nieuwe blog zal heten maar helaas, fantaseren heeft geen zin. Al zou Bretagne eigenlijk feitelijk toch wel leuk zijn, zo op keltische grond weetgewel, iets met dikke muren, een grote stoof, socissen en hespen aan de balken, een zware houten deur met zo'n oud pioniersgeweer erboven - om Indianen, Grizzlyberen en getuigen van Jehova op afstand te houden, twee honden uit een asiel - Sherman en Little Big Horn, patatten in de tuin, en Steenokkerzeelse spruiten, en een houten kotje met een hartje erop helemaal achterin den hof met een emmertje ernaast, enzo, enfin soit je weet wat ik bedoel.
Terug naar de harde werkelijkheid. Nog één jaar bloggen in Tramontane-land!
En tussen haakjes, Sète was vanavond meer dan bijzonder fotogeniek...

De Spreeuwen verzamelen niet langer in de Platanen...

Ze kiezen hoogspanning!

Een stukje verloren stadsnatuur... waar binnenkort toch Graszanger in zal broeden!


La Pointe Courte, met echte vissers met echte baarden...

Aalscholvers wijzen de weg boven de Etang...