Er is weer een leeuw minder, op deze wereld. Een bijzonder goede zaak - althans voor de gazellen, antilopes & een handvol springbokken dat met een iets geruster hart door de Zimbabwaane savannes zal kunnen rondhuppelen.
Eén leeuw minder, en de halve wereld staat op z'n kop. Verontwaardiging, woede, afschuw, boze mails en gefrustreerde blogs.
Pech voor de dader, de leeuw had een naam en was door z'n zwarte manen en gebrek aan mensenvrees geliefd bij safarigangers. 'We hebben Cecil gezien!' en meer van die onzin.
De man in kwestie krijgt de laatste dagen alle stront van de wereld over zich heen, en mocht ik in z'n plaats zijn ik zou me de komende dagen heel erg goed wegsteken. Volkswoede kan ver gaan.
Wat Cecil bijzonder maakte had echter niets met Cecil te maken. Wekelijks worden leeuwen gedood door trofeejagers. Elke maand worden kuddes olifanten neergemaaid en hun slagtanden afgezaagd, krijgen buffels zware kalibers in hun lijf en worden zebras gevild. Dagelijks worden roofvogels in Afrikaanse natuurreservaten uit de lucht geschoten en hun jongen geroofd en binnen enkele maanden zal je weer met een bang hartje door onze Vlaamse open ruimtes lopen, hopend je niet net tussen een fazant of een schietgrager - 'jager' is immers een totaal verkeerde omschrijving - te bevinden.
Vele honderdduizenden wilde dieren worden jaarlijks met vuurwapens gedood. Of het nu in de Vlaamse velden, naast een Frans natuurreservaat, op een Spaanse bergkam, langs de oevers van de Nijl of in de tropische savannes, op de toendras van Alaska of in open zee tussen Japan of Australie is maakt geen moer uit. Ze sterven omdat iemand heeft besloten dat ze moeten sterven en geen mens - op een paar duffe wereldverbeteraars na - kan het ook maar een moer schelen.
Die leeuw in Zimbabwe had een naam. Niet meer dan dat.
En morgen is een nieuwe dag. Morgen zal Cecil vergeten zijn en kan diegene die hem doodschoot op zoek naar z'n volgend doelwit.
Zelfs al zouden we alle wilde dieren een naam geven, dan nog zou de wereld er geen haar beter op worden.
Een schietgrager blijft een schietgrager, en zolang we de 'jacht' blijven tolereren op deze wereld, dat we die minderheid binnen onze gelederen woord en macht blijven geven, dat jachtmunitie vrij te koop blijft en dat we als samenleving de ballen niet kweken om dat soort praktijken naar de geschiedenisboeken te versluizen, zullen er nog veel Cecils om zeep worden gebracht.
Cecil had een naam. Meer niet.
