Toulouse. 7 juli 2012. The Cranberries. Eindelijk!!!
Puur jeugdsentiment. Waar is de tijd dat we speciaal voor hen naar Beach Rock Zeebrugge trokken? Waar is de tijd dat Dolores ons schaamteloos liet stikken, ons volkomen verweesd en ontredderd in 't zand liet bijten en ons achterliet met Iggy Pop en dat soort dingen? Waar is de tijd dat we ons dan maar gingen hydrateren en ik enkele uren later op m'n knieën in de golven zat te spijven, en net op dat moment die dode Zilvermeeuw zag drijven - verdronken in 't bier, wellicht - waarvan ik nog steeds de pootring aan m'n verrekijker heb bengelen? Waar is de tijd dat we in een veel te kleine tent in slaap probeerden te sukkelen maar daar maar niet in slaagden daar er elk kwartier wel een of andere debiel met z'n zatte ballen dwars over onze minuscule vuilzak - 'tent' genoemd - donderde 'hei manne, doar is ieren tant hodverdomme!!!'?
Maar toch, Dolores, ben ik steeds van jou blijven houden. Je bent er alleen maar knapper op geworden...
'k lig er nu al wakker van...
Klikken!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten