No news from the western front

Beste doodbrave ziel. Jij, die regelmatig deze blog bezoekt en sinds enkele weken elke keer weer dezelfde bedenking maakt 'sinds die bart in 't noorden woont horen we zowaar nog minder van hem!'. 

Klopt, ben inderdaad niet veel van zeggen, de laatste tijd. Zoals ik eerder al heb geschreven vàlt er ook weinig te zeggen. 

't Weer is hier 't zelfde als bij jullie, alleen enkele uren vroeger - als de wind uit een van de westelijke regionen komt tenminste. Ongeveer drievierde van de tijd, dus. Zeeklimaat, leerden we ooit. 

Over 't werk kan ik het ook niet hebben, alleen dat ik netjes m'n administratief boodschappenlijstje aka draaiboekje afwerk om een 'vraie société' op te starten. Heel eenvoudig: eens alle hokjes zijn aangevinkt mag je de baan op en klanten gaan bedriegen. Voorlopig zit ik ergens drievierde op 't roostertje. Nog even wachten dus eer de googlekar me opnieuw zal fotograferen.

En de kinderen? Die gaan goed, dank je. Zolang ze bij hun ouders blijven heb ik er geen problemen mee.

En de 'werkenaanthuis'? Wat dringend moest gedaan is dringend gedaan en voor de volgende échte grote sprong voorwaarts is 't wachten tot de zomer van 2015. Eerst op onze pootjes terechtkomen en de twee zaken op kruissnelheid brengen.

Voilà, we hebben 't weer gehad. Neem het me maar niet kwalijk dat ik de laatste tijd meer met m'n handen praat dan met m'n klavier. Kijk af en toe maar eens naar m'n profiel op Instructables om te zien wat er de voorbije weken werd geproduceerd.

Tot slot nog enkele beelden die ik twee weken terug schoot. De allereerste bloesem in de tuin! Goe gelezen, twee weken terug. Diezelfde dag hoorde ik de eerste Tjiftjaf zingen en zag ik heelder zwermen Grauwe ganzen oostwaarts trekken. 

Volgen jullie nog? Ik niet meer.