Waiting for a friend...

De aardschok in Nepal, bijna een volle maand later. 

Net zoals zovele anderen wacht ik nog steeds op nieuws van een vriend. 

Gokarna is meer dan een vriend, eigenlijk. Gedurende tien dagen was hij m'n enige metgezel aka brother in arms tijdens een knettergekke roadtrip door de zuidelijke contreien van Nepal, op zoek naar vogels en plekjes natuurschoon die alleen hij scheen te kennen. 

Hij was het, die als eerste hoog in een boom zat terwijl enkele neushoorns ons op minder dan twintig meter passeerden - en ik maar van die verdomde gladde stam afglijden, m'n billen toeknijpend en hopend dat die beesten echt zo blind waren als men beweerde. 

Hij was het, ook, die me redde van een pijnlijke dood toen ik - diezelde Dag Van De Neushoorns - per ongeluk op een krokodil wou gaan zitten. Voor wat het waard is: na zonsondergang lijkt élke krokodil op een boomstronk...

Gokarna was het, die de nagelnieuwe tijgersporen ontdekte 'they are presh, my friend, béééry presh, we hab to pollow them and you take pictures of tiger!' - Nepali kunnen de 'f' niet uitspreken. Ieder jaar vallen er doden door kwibussen die op dat soort voorstellen ingaan. Niet met den dezen, toen. Een prachtige foto van die pootafdruk was me meer dan voldoende. 

Hij was ook diegene die me vertelde dat hij - hij was net 42 jaar geworden - z'n familie ging vragen om hem een vrouw te zoeken. Ook al had het me moeite gekost om recht te krabbelen, toch discussieerde ik met hem tot een kot in de morgen - en tot alle flessen Kukuri Rum leeg waren - over de lichte verschillen tussen zijn cultuur en de mijne. Nu ik eraan terugdenk, wat heb ik toen een hoop onzin uitgekraamd...

Gokarna hield woord, trouwens. Hij trouwde twee jaar later met z'n 24 jaar jongere madam - de snoeper - en ze paarden er samen een leuk gezinnetje op los. Ze bleven gelukkig gespaard van de burgeroorlog, gingen samenwonen met enkele dozijnen familieleden in Kathmandu en Gokarna is nog steeds de 'tourist guide' van bijna twintig jaar geleden.

Tien jaar terug had ik bijzonder concrete plannen om met hem opnieuw rond te gaan hossen. Bedoeling was om de najaarstrek van Arenden en Kraanvogels in de vallei van de Kali-Gandaki te gaan spotten, net nadat ik in m'n eentje de Annapurna-trek zou hebben afgerond.

Ons avontuur sprong echter af, op de laatste nipper, daar ik twee weken voor 't vertek ergens op een andere trektelspot tegen Célia botste. Ik annuleerde Nepal en gooide het via een paar omwegen over een franse boeg. De rest zijn herinneringen...

Gokarna lijkt onbereikbaar. En ik maak me zorgen.

't Zou stom zijn, de dupe te worden van de natuur die z'n hele leven is.
En ook al had hij de verschikkelijkste zweetvoeten die ik ooit heb beleefd, dat wil daarom nog niet zeggen dat hij een gebouw op z'n bakkes moet krijgen...