Aan 't franse brood is 't nog even wennen...

Er zijn hier een hoop zaken die me enorm bevallen en die me nog veel schrijfstof zullen geven, maar er zijn er ook die me minder bekken. Reeds een paar dagen loop ik met een constant hongergevoel rond. 'n Namiddags geen energie meer en lichte hoofdpijn: honger als een wolf. Nu is dat een gevoel dat ik wel vaak heb maar in die mate is het me toch niet bekend. De oorzaak ligt niet zozeer in te hard werken - nog niet - maar wel in de langzame verandering in eetgewoonten. Stevig boerenbrood kennen ze hier niet in Zuid-frankrijk. Je ziet hier iedereen met langwerpige in papier verpakte toestanden over 't straat lopen en met één zo'n exemplaar voeden ze wellicht hun hele familie gedurende één dag.
Franse broden heb je in alle soorten. De meest populaire zijn de 'baguette' met haar lokale variant de 'banette' en de ficelle, een heel dunne baguette. Je kan kiezen tussen gebakken op steen of op plaat. 'k Heb dat intussen ook eens geprobeerd, zo'n baguette, en 'k heb ondervonden dat ik er twee van moet opeten om me een zeker gevuld gevoel te geven. Probleem: na een paar uur heb ik laaiende honger. Dat spul verteert gewoon veel te snel in mijn vlaamsche maag. Vier broden eten per maaltijd is geen oplossing daar m'n maagvolume groot is maar toch ook z'n beperkingen heeft. Ook voor de portemonnee zou het geen goede zaak zijn, trouwens, want om vier broden te besmeren heb je al snel twee potten confituur of twee grote camenberts nodig. Neen, ik ga zelf terug brood bakken. Echt vlaams boerenbrood op grootmoeders wijze. Drie boterhammen en je kan er een halve dag tegen. Bakkers zijn er hier trouwens met dozijnen. Thierry zit bijvoorbeeld een paar huizen verder - een kort manneke met zwart haar en een echt frans muilke. Toen hij vernam dat ik een flamand was zei hij 'het enige woord vlaams dat ik ken is ROTVERDOMME'. 'k Heb hem dus prompt een tweede geleerd - 'klootzak' - en morgen ga ik hem wat smeuiige zinnen leren. Tot zover, hou jullie haaks daar in 't noorden!