2009 - 2010

Sète, 4 januari 2010. Kléo spint zachtjes naast m'n laptop, Ptibu doet hetzelfde op m'n schoot. Colplay verbreekt de stilte van 'Casa Felina'. Buitentemperatuur is zo'n stevige 8° - warm hier - er staat geen zuchtje wind en 't is stevig bewolkt.
Terug in 'le sud', dus. 't Deed gisterochtend geen beetje zeer opnieuw in de wagen te stappen en de motorkap naar 't zuiden te wenden. Voorgaande jaren heb ik het nooit voor kerst en nieuw gehad, dit jaar echter was deze periode voor ons 'thuiskomen', tijd nemen voor onze familie en vrienden die we reeds meer dan twee maanden niet meer hadden gezien, zonder de stress van 'er moet nog dit en er moet nog dat'. Zalige momenten beleefd, fijn om op zovele plaatsen welkom te zijn. Paradoxaal toch, dat een mens meer dan 1000 km verder moet gaan wonen vooraleer hij pas echt beseft welk prachtig volk er in 't noorden woont...
Onze poezen zijn content dat we terug zijn. Ook al werden ze tijdens onze afwezigheid goed verzorgd, onze terugkomst schijnt toch heel veel voor hen te betekenen. Wie zei ooit weer dat poezen asociaal en onafhankelijk zijn?
Wat we in 2010 gaan doen? Wel, Célia zal zich verder vastbijten in haar onderzoek en in haar vrije tijd een uitbreidingsoffensief op ons terras lanceren met haar vetplanten- en cactussenarmada. Ik van mijn kant lanceer een offensief op de lokale arbeidsmarkt en samen gaan we de komende maanden de regio verder verkennen. Binnen een goede maand of twee zullen de zeebaarzen opnieuw honger krijgen en dan gaan we - of liever ik - weer regelmatig vissen. 't Doet me'r trouwens aan denken dat ik m'n tuinkachel in de Vlaamse Ardennen ben vergeten. Terras plus tuinkachel plus zeebaars plus eikenzaagsel plus lucifer plus 24 uur geduld geeft immers gerookte zeebaars. Plus een beetje rook. En een klein beetje visgeur. Hopelijk hebben we tolerante neven-, boven- en overburen. Verder ga ik zalig roeien, mountainbiken, boogschieten, boomerangen, wat experimenteren met vliegende vleugels en vermits Célia graag zou gaan duiken gaan we ook in deze sport onze tanden zetten. 't Gaat druk worden, 'k voel het...