Soms vraagt een mens zich af...

Sète is geen eindpunt. Sète is niet het einde van een lijn die in Halle op de kaart is gezet is via Roosdaal en Sint-Kornelis-Horebeke is getrokken. Sète maakt gewoon deel uit van die lijn. Het stadje is een eindig tussendoortje.
We zijn hier voor drie jaar - de tijd die Célia denkt nodig te hebben om 'dr.' voor haar naam te krijgen aka haar eerste strepen te verdienen in haar onderzoeksdomein. Die driejarige eindigheid maakt dat je onbewust intenser gaat leven. Het is ondermeer ook die eindigheid, of beter het gebrek daaraan, die de keuze om weg te trekken uit Horebeke zo makkelijk heeft gemaakt. Het idee om m'n hele leven op één plaats te wonen heeft me immers altijd heel erg beangstigd. 'k Ga niet proberen om het uit te leggen want per slot van rekening kan het wie dan ook wellicht geen bal schelen, maar me vastpinnen op één plaats kan ik niet. Nog niet. 'k Heb het nochtans geprobeerd, zeker weten. De Hoogkoutermolen was en is een prachtig project en er is wellicht geen mooier plek op aarde dan het dak van de keuken. Kruip er maar eens op, zo begin augustus tegen de zessen. Veeg het dakgrind wat opzij en leg je rug tegen de warme molenromp. Kijk uit over de velden, snuif op die geur van onze Vlaamsche boerenbuiten, luister naar die tierelierende veldleeuweriken en drink op dat frisse gerstenat. En daarna een barbecuetje in de tuin, een patat in 't vuur en een dikke schelle spek op de grill. Gewoon het einde. Maar er m'n hele leven blijven wonen? Toen het einde van de werken aan de molen in zicht kwam begon ik al te denken 'Wat nu? Wat ga ik in godsnaam doen als ik in de molen niets meer om handen heb?'. ''k Ga toch niet m'n hele leven onder die zelfde kerktoren blijven koekeloeren?'. Soms vraagt een mens zich af...
'k Heb wellicht avontuur nodig in mijn leven. Op vakantie gaan is niet genoeg. Uiteindelijk kom je terug thuis bij huisje tuintje brievenbusje en maandag-weer-gaan-werken'tje. 'k Ben een heel moeilijk mens - dat ik dààr nu toch niet tevreden mee kan zijn. Eingenlijk wil ik geen avontuur in m'n leven, 'k wil avontuurlijk leven - en dat zijn twee totaal verschillende concepten. Je niet verankeren aan een keurig uitgestippeld traject, dus. Zeilen in functie van de wind, niet in functie van een lijn op de kaart.
De steven naar Sète wenden was dus een stap in de goede richting, dé kans om ons leven een totaal nieuwe kant uit te sturen. Niet weten wat morgen zal brengen, dàt is avontuur. Intenser leven, dus. We hebben drie jaar om hier alles uit de kast te halen, hier in 'le sud'. Goe bezig.