10466

Tienduizend vierhonderd zesenzestig. Zoveel boerenzwaluwen passeerden vorige zondag de trektelpost van Gruissan nabij het Zuid-Franse Narbonne. Een enorm cijfer, en dat slechts op vier uur tijd wat maakt dat het reëele dagcijfer wellicht nog een stuk hoger lag. Dit getal verbaast me trouwens geen knijt want dit weekend was 't spectaculair vogels kijken in 't zuiden van Frankrijk.
Ons vogelkijken van vorige zondag vond eigenlijk z'n oorsprong enkele weken terug toen ik terugkeerde uit Organby. 'k Was immers nog geen twee uurtjes onderweg melancholisch John Denver-zingend aan 't terugsporen toen de motor van onze goeie ouwe Mazda plots aan 't roken sloeg en dat net in een zone zonder pechstrook... Doorrijden dus, wat verder rokend aan de kant, fluovest aan, op de motor plassen, nog meer rook, verzekering bellen, pechdienst etc. en een lange cinema later bleek dat door een lek in de koelvloeistofleiding de 'joint-de-culas' naar de knikkers was en de wagen tot nader order in een lokale garage z'n lot moest afwachten. Soit, 't komt erop neer dat we inmiddels een andere wagen hebben, of toch bijna, en we vorig weekend doodleuk 300km terug naar Tarbes zijn gekoerst om de oude wagen leeg te maken en onze nummerplaten te recupereren.
Op zich geen schokkend nieuws uiteraard en geen aanleiding tot het omverwerpen van de regering en het installeren van een macrobiotisch homosexueel overgangsregime, of het overvallen van een kruidenierswinkel om maar iets te noemen. Tarbes ligt echter net ten noorden van Lourdes en dit laatste gekkenoord is de poort van de centrale Pyreneeën. Geen wonder dus dat we wat langer zijn blijven plakken dan nodig en we van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt om wat te vogelen en geografieën. Beiden zijn vanaf nu geldige werkwoorden. Ik geografie, jij geografiet enzoverder. Betekenis: de omgeving verkennen met oog voor biotiek en abiotiek. Voor fauna, flora en de vier elementen dus. En lokale streekbieren, als 't even kan. Het kon echter even niet want verder dan 'Amstel' en 'Känterbrau' komen ze niet in dit rotland. Sinds wanneer zijn dit trouwens 'bier'-soorten?
Aan vogels was er echter geen gebrek. Toen we zondagochtend in Gavarnie - met z'n beroemde 'cirque', jawel - aankwamen stond er immers een snoeiharde droge noordenwind die massaal honderden, neen duizenden, boerenzwaluwen aanvoerde. Spectakulair. Het dorp werd overspoeld met zwaluwen die massaal het aankomende noodweer ontvluchtten en gebruik maakten van het welkome duwtje in de rug om de grens over te steken. Toen we de telescoop op de bergkammen richtten zwermde het in de lens, zelden het fenomeen vogeltrek zo intens over m'n ruggegraat voelen rillen. Dju toch, wat is vogeltrek toch mooi!
Niet alleen de zwaluwen waren van de partij, ook een deel van de 'big-five' van de Pyreneeën ontbrak niet. Tussen haakjes: op vijf Slechtvalk, op vier Dwergarend, op drie Aasgier, op twee Steenarend. En op één? Lammergier, uiteraard. Twee sub-adulte Steenarenden hadden we vrijwel meteen in de kijker, en net op 't moment dat je de hoop opgeeft om een Lammergier voor de lens te krijgen scheert er plots een juveniel - een 'joenk' van dit jaar - hoog boven je hoofd. De hoofdvogel was binnen. Nauwelijks was ons enthousiasme bekoeld of er verschenen twee adulte Lammergieren in de cirque. Een kwartier lang hingen ze de tortelduif uit en bleven ze gevangen in de scoop. Straffer nog, de rest van de namiddag bleven de twee prachtig zichtbaar in de omgeving. Gavarnie is blijkbaar 'hot' voor deze soort. Op zich is het bergdorp trouwens niet meteen een vermelding met grote V waard. Het landschap is best spectakulair en groots, toegegeven, maar je moet helaas eerst de hel door om van de rijstpap te kunnen smikkelen - weer zo'n typevoorbeeld van 'alpiene carnavalisering'. De helft van de huizen zijn bars en hotels, de andere helft souvenirwinkels waar postkaarten en pluchen marmotten worden verkocht. Die fluiten als je ze passeert, bovendien. Een keer is leuk, twee keer enerverend en drie keer teveel. Ze blijven zelfs doorfluiten als je ze de nek omdraait. Met een wortel, of suikerbiet, in hun gat zingen ze echter een serieus aantal octaven lager. Ik heb altijd suikerbieten in m'n rugzak, voor 't geval dàt...
Even een weekendje gaan vogels kijken in de Pyreneeën, dus, op een goede drie uurtjes rijden van Sète. 't Heeft z'n voordelen om hier te wonen...