Iedereen Avatar

Ik ben blij dat de mensen m'n gedachten niet kunnen lezen. Toch lees ik vaak doodsangst in hun ogen en ruik ik de vrees voor het Laatste Uur, verlamde spieren, koud zweet in hun lichaamsholten en urine in hun schoenen. Ik zeg nu eenmaal meestal wat ik denk en dat is binnen een hypocriete maatschappij eerder ongewoon.
Neem nu overheidsinstanties. In Vlaanderen of in Frankrijk maakt niet uit, ze blijven een noodzakelijk kwaad dat ons verplicht aan een hoop rotzooi te voldoen om de rest van 't jaar gerust gelaten te worden. Mensen hebben nood aan stabiliteit en als een of ander voorschrift stipuleert dat je dat en dat en dat en zeker niet te vergeten dat nodig hebt om dàt te kunnen bereiken, dan kan je je daar als onnozele burger beter naar schikken en zeker geen vragen stellen want daar krijg je toch maar een maagzweer van, zaadcellen zonder turbo en hoofhaar zonder pigment.
Soit, dit alles gewoon maar om te zeggen dat ik vanmorgen weeral eens goesting had om iemand te vermoorden. Zomaar iemand, of het nu die postros was die me zei dat ik de volmacht van Célia, nodig om een aangetekende brief op te halen die op haar naam was toegekomen, niet zelf kon schrijven laat staan ondertekenen, goed wetende dat we onder 't zelfde dak wonen, of dat mutualiteitswijf dat me vertelde dat ik alle dossierstukken die ik maanden terug had ingediend om hier een ziekteverzekering te bekomen (wat uiteindelijk niet kon daar je daarvoor minimum drie maand gewerkt moet hebben) opnieuw moest indienen want dat zij niet de gewoonte hadden om dat soort zaken te bewaren (gelukkig heb ik kopies), of die belastingentrut die me orakelde dat ik nog dat en dat en dat moest binnenbrengen om een formulier te krijgen dat ik later zou nodig hebben bij m'n aanvraag voor een franse nummerplaat, dat maakte uiteindelijk niet zoveel uit. Ik wou ze gewoon alledrie vernietigen, of ten minste een van de drie. Omdat dit in het normale leven niet kan zonder twee jaar celstraf aan je been - vroeger was dat denk ik een stuk meer - vind ik dat iedereen z'n avatar moet hebben. De mijne zou als pseudo het originele en bijzonder grappige 'Natural Born Killer' krijgen. Natural Born Killer zou de postros verzenden met haar eigen werkgever. In tien verschillende postpakjes, uiteraard. Het mutualiteitswijf zou hij besmetten met de groene eendenstuitkoorts - een ziekte die je geselt met gekleurde en branderige genitaliën - en de belastingentrut zou worden gebrandmerkt met haar eigen stempels en vervolgens in pek en veren worden gezet. De dame die echter superbehulpzaam was tijdens de technische controle van onze wagen - die trouwens positief was, wat er niet meer aan mankeerde want het vehikel was reeds tweemaal dit jaar in België gecontrolleerd: eenmaal deze zomer tijdens de reguliere controle van de vorige eigenaar en nog een keer net voor de verkoop om er in België mee te mogen rondrijden - zou ik confisceren als persoonlijke slavin.
Alleen al erover spreken bezorgt me een zeker gevoel van opluchting.
Zomaar een voormiddag in Sète. Enkel nog een paar ditjes regelen en datjes kopiëren en we kunnen er weer een jaar tegen. Misschien zelfs langer.