Zomaar een Paasmaandag...

Vanmorgen een prachtig wandelingetje gemaakt door het achterland, door onze ouwe getrouwe 'Collines de la Moure'. Garrigue in bloei, tientallen Nachtegalen, enkele Grasmussen, een mannetje Grauwe kiekendief en een koppel Roodkopklauwieren. 't Mannetje heeft trouwens een vinnige imitatiezang die nog 't meeste lijkt op een Bosrietzanger na een joint of twee. Prachtige morgen, we hebben al voor minder geklaagd...
Intussen stellen onze tien (10) poezen 't wonderwel. De jongen hebben hun oogjes reeds lang wijdopen en groeien sneller dan brandnetels na een plensbui. Célia weegt ze iedere avond en haar statistieken leren ons dat alles goed gaat. 'Ze zitten boven 't gemiddelde!' zegt ze elke dag. Lees: ze vreten ons de oren van onze kop en er hangt al genoeg vlees aan om de gemiddelde Sint-Bernard van een vieruurtje te voorzien. Ze beginnen trouwens stilaan over wat meer motoriek te beschikken en beginnen elkaar heel zoetjesaan af te rammelen - ook al waggelen ze nog steeds als zatte pinguins met een blaasontsteking...
Intussen dondert en klettert het hier buiten dat het een lieve lust is, goed nieuws dus voor onze Boerenzwaluwen die hun modderpoeltjes de eerste dagen nog niet opgedroogd zullen zien. Laat modder al schaars zijn in de regio - in een stad als Sète is het goedje practisch onvindbaar. Laat het dus maar stevig drasjen, zo blijft de garrigue nog een tijdje op haar mooist. En blijven de Sètois binnen. En kunnen we nog een beetje met de poppetjes spelen...