Tuna Countdown

't Is eindelijk écht lente, denk ik, hoop ik. De wind is gaan liggen, en dus heeft de zon niet veel moeite om de temperaturen best aangenaam te maken. Frisgroen overal, kwetterende wilde kanaries, krijsende sternen, overal jonge konijntjes - zelfs onder m'n wielen, haha - orchideeën in de bermen, en eindelijk, eindelijk, terug vrolijke rokjes kwispelend op de voetpaden. Je zit 'in de bouw' of niet.
De ongewoon overvloedige regenval van de voorbije weken heeft echter voor een aangenaam neveneffect gezorgd. De rivieren brachten een enorme hoop sedimenten naar zee en dat lekkere spul is prima voedsel voor de sardientjes in de kustwateren.
Waar sardien is zit tonijn, zegt het Sètoise spreekwoord, en dus tellen we af naar zaterdag.
Nog tweeëndertig uur en we schuiven de kayaks het ruime sop in, voor de eerste tunafishpoging van 't jaar.
Het ideale scenario:
Op vijf kilometer van de kust donderen we middenin de 'chasses de thong' aka jagende tonijnen.
We gooien uit, een veertigkiloër snapt de 'jig' en gaat er als de weerlicht vandoor.
We geven hem tweehonderd meter ruimte, beginnen hem binnen te ratelen, geven hem weer ruimte etc.
Lees deze zin vijftig keer.
En nog eens vijftig.
Uiteindelijk hijsen we nijntje in de kayak, persen hem in de zeshonderd speciale blikjes 'instant sushi' en keren afgemat maar klassiek voldaan terug naar 't strand, waar we uiteraard een groot vreugdevuur ontsteken en een magnumfles blauwe Chimay kraken, elk.
Nog eenendertig uur, en drie kwartier.