Romantiek gevraagd

Deze middag zag ik de eerste muggen dansen in de boomgaard - ongeveer vier maanden te vroeg. 

Svenneman, als 't zo voortgaat krijgen we volgende week de eerste zingende Tjiftjaf in de snuiter. 

'k Zou liegen als ik zou beweren dat 'dit zachte weer een goede zaak is' en 'we zo een pak minder moeten stoken' en 'dat die winterkou maar best aan de andere kant van de oceaan blijft'. 

Ik ben geen leugenaar, echter. Ik ben een romanticus.

Ik mis die ondergesneeuwde landschappen, dat gedempte geluid, de weerkaatsing van de maan op de velden en de kristalheldere Himalayasterren. Ik verlang naar die periode waarin de brandende stoof het centrum van je universum wordt, naar het geluid van de bijl waarmee de houtstammen worden gekliefd en naar de geur van sterke koffie na het ochtendzeikje. 

'k Zou er een hoop voor geven om met de slee en sneeuwraketten m'n boodschappen te gaan doen - of met een door raketten aangedreven slee, om de zondagsjagers gefrustreerd door 't raam te zien staren en om een twee verdiepingen hoge sneeuwlul in de tuin te kunnen metsen. Om maar iets te noemen.

In plaats daarvan zit ik in hemdsmouwen wat hout op te ruimen en jaloers naar de Californische sneeuwbeelden te gluren.

Er zijn geen seizoenen meer. Verdju.