Geen geluk voor jou

Vorige week hebben we voor 't eerst het fenomeen 'bosbrand' meegemaakt. Als noorderling word je daar slechts zelden mee geconfronteerd en dus was m'n eerste reactie iets in de trant van 'hoera een vulkaanuitbarsting!!!' - een enorme kolom bruinzwarte rook steeg immers op aan de noordzijde van de Bassin de Thau en dreef met de wind snel zuidwaarts richting Sète. 'k Realiseerde me echter snel dat een of andere gek de vlam aan de garrigue had gestoken en zo op 't eind van de zomer heeft zoiets catastrofale gevolgen. Ook al waren de blusvliegtuigen - 'de canadairs' - bijzonder snel ter plaatse, toch konden ze niet vermijden dat een kleine duizend hectare garrigue in de as werd gelegd... 's Anderendaags hing er een brandlucht over de hele regio. Geloof het of niet, maar zo'n garriguebrand ruikt - 't spijt me echt en 'k kan er niks aan doen - bijzonder lekker...
Bijzonder spectaculair ook hoe de vliegtuigen de rook indoken om hun ballast boven de vuurhaarden te droppen, en hoe minuscuul leken die enorme machines wel tegen het gigantische inferno. Ze bevoorraadden zich in de Bassin de Thau, en 't zou me niet verbazen mocht hier vroeg of laat een onfortuinlijke snorkelaar als blusmateriaal worden gebruikt, opgeslokt 'gloupsé' in de buik van een canadair.
't Zal je maar overkomen als romantische duiker. 'Hé lekker ding, zin om deze avond bij mij thuis oesters façon Désiré te komen eten? Weet ge, ik ga mijn oesters altijd zelf plukken' zegt hij terwijl hij zelfzeker zijn biceps laat rollen terwijl hij z'n duikersmes slijpt. 'Puur natuur meiske, dat is mijn ding. Ik, alleen in 't water, een zijn met de elementen tu sais. Zo'n smaakvolle mollusken zal je nog nooit gegeten hebben' voegt hij er nog aan toe.'Tu sais, 't is eens wat anders dan op octopussen jagen' vervolgt hij z'n verhaal terwijl de blondine haar ranke staken weker en weker voelt worden. 'Zie je dit lidteken op m'n buik?' vraagt hij plots terwijl hij z'n gescheurde shirt tot boven zijn chocoladereep rijft. 'Een haai?' vraagt het weekdiertje. 'Een barracuda? Een toornige tarbot?' 'Neen, de schroef van mijn buitenboordmotor, oeps, maar minstens vijftien liter bloed heb ik verloren!' sluit onze oesterfluisteraar z'n verbale bronst af. Ticket to heaven jong, je hebt ze binnen!
Maar o wee, wie had ooit gedacht dat hun romantische plannen brutaal gingen worden verstoord door een bosbrand op meerdere kilometer daarvandaan? Toen de canadair immers het water indook bevond Désiré de Domme Duiker zich helaas op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Arme Désiré, geen geluk voor jou. Hij werd geradbraakt in de buik van het blusvliegtuig, verdronk tijdens z'n laatste vliegreis, werd vervolgens uit het vliegtuig gesmeten om uiteindelijk te worden gebraden en verkoold in de bosbrand van 31 augustus, een totaal gedesillusionneerde deerne achterlatend 'waarom komt hij nu niet?'. En vooral 'waarom ruikt het hier naar verbrand rubber?'. Vaarwel Désiré, je had zo'n warm hart...