Het gaat goed met Vlaanderen. Bijzonder goed zelfs. Vlaanderen is wellicht het enige land - moeten we echt nog over België spreken? - waar de overheid in de meest ingewikkelde bestuurskwesties kan verwikkeld zijn en waar ministers en hun kabinetten toch nog tijd kunnen vrijmaken voor wat in de volksmond bekend staat als 'dienstbetoon'. Dat dit laatste heel gewoon is op lagere bestuursniveau's is een bekend gegeven 'Hallo meneer de burgemeester? Ja seg de jos hier hé, seg jong zou je eens aan je personeel kunnen vragen om de modder van 't straat te scheppen? Ge weet dat met die regen van de laatste dagen... wat? Hoeveel? Wel, laten we zeggen toch een kruiwagen of drie... Geen probleem? Merci jong, en de groeten aan de madam hé!'. Heel populair in Vlaanderen, dat geeft een mens het gevoel er niet helemaal alleen voor te staan in deze harde wereld. Dat dit ook op hogere niveau's werkt is uniek, enkele kleine Himalayastaatjes en geïsoleerde woestijnlanden uitgezonderd. Het enige verschil met deze laatste is dat zij niet in quasi-oorlog verkeren met hun buurstaat en hun inwonertal zelden de paar honderdduizend overschrijdt.
'k Zag het enkele weken geleden al voor me. 'Hallo joke? Seg de jos hier hé! Of die modder al weg is? Geen probleem, de burgemeester heeft dezelfde dag nog drie werkploegen, een kraan en twee opleggers gestuurd. Onze straat heeft er nog nooit zo proper bijgelegen. Joke, waar ik eigenlijk voor bel, vanmorgen lagen er weer drie kiekes dood in mijn hof. Die smerige vossen hé! Doodgebeten verdomme, gewoon de nek af, krak en gedaan. Mieke ge moet daar eens iets aan doen meiske want... wat? Of ik m'n kiekes 's nachts in hun kot steek? Tuurlijk doe ik dat, ge weet dat ik altijd doe wat ge mij vraagt hé maar weet ge, die rotvos is gewoon onder 't kot doorgekropen. De smeerlap! 'k Kan toch moeilijk dat kot op een betonplaat gaan zetten hé, ge begrijpt dat wel, en zeker op mijne leeftijd zijn dat geen werken meer hé... blablabla, die groen' zetten al die vossen uit blablabla, dat moet nu eens eindelijk gedaan zijn blablabla, en ons moe klaagt weer van haar knie blablabla, mijne gebuur heeft er ook last van blablabla, nee niet van die vos, van z'n knie blablabla en ge moet de jagers vragen om er meer op te schieten want die luieriken schieten liever op uitgezette fazanten blablabla...' En ondanks de bijzonder ingewikkelde stoelendans waar het land in verwikkeld is mobiliseerde joke al haar kameraden en maakte ze een hoop middelelen vrij voor het redden van jos' kiekens.
Een eens-en-voor-altijd-alle-misverstanden-van-de-baan-ruimende-sensibiliseringscampagne had wellicht eenvoudiger geweest, maar de Vlaamse regering heeft nu eenmaal een lange traditie om enkel boeren- en jagers-gezinde ministers in dienst te nemen. Dat was zo ten tijde van Peeters - remember, die jacht in de natuurreservaten? - en dat is nog altijd zo ten tijde van Schauvliege. Eerst afschieten, dan praten. En zeggen dat haar partij de eerste is om anderen van radicalisme te verwijten... Een diersoort afschieten omdat zij een andere soort schade berokkent is niet meer van deze tijd.
Ontelbare studies - ook door jagers gefinancierde - hebben uitgewezen dat op vossen schieten hetzelfde is als wat de Amerikanen deden in Vietnam. Hoe meer Vietcong je neermaait, hoe talrijker ze op je stellingen afstormen.Verstandiger zou zijn om constructief na te denken hoe mens en vos harmonieuzer kunnen samenleven. Reintje heeft als regulator z'n plaats in ons Vlaamse ecosysteem. Elementaire ecologie, joke.
'Zolang je de kleine man zoet houdt met z'n kleine kwaaltjes en probleempjes gaat hij geen revolutie beginnen' moet ze gedacht hebben. En dus wil ze met grof geschut van leer trekken tegen de viervoetige horden en voor het redden van ons dierbaar pluimvee. 'Joke gaat daar iets aan doen moe!' zei Jos zegen z'n wijf.
Het gaat goed met Vlaanderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten