Vandaag kan ik voor 't eerst terug diep inademen, een luxe die ik de voorbije dagen niet meer had gekend. De ribbenkast gaat beter, heb ik de indruk. Volgens de arts - ben toch even langs geweest wantgeweetmaarnooit - is er enkel sprake van barsten of breuken en is wat eronder, erachter of erin zit nog steeds in uitstekende staat. Oef!
't Is anders een heel pijnlijke week geweest - work doesn't wait. Om nog maar te zwijgen van die kniestoot die Célia me tijdens een van de voorbije nachten uitdeelde - zogezegd in haar slaap, knal daar waar 't niet mocht, en die rotkat die doodleuk op mij sprong toen ik in de zetel in slaap was gesukkeld. Ook daar waar 't niet mocht, klotebeest.
Soit, 't had allemaal veel erger gekund en dus zijn we blij. We kunnen hier ook immers nog genieten van een slordige 15° en mooi zonnig weer en gisteren zag ik een zwerm van een honderdtal Kraanvogels. En de sterilisatie van onze twee 'chatongs' is goed verlopen. Wat wil een mens nog meer?
Enkele Hollies bijvoorbeeld. Klik hier!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten