Nostalgie...

Vreemd, terug te zijn in 't land waar je - in mijn geval - zo'n kleine 35 jaar hebt geleefd. Hoe plaatsen herinneringen zijn geworden. Eén leven, vreemd genoeg samengevat in post-itjes langs één autostrade. Hoe 't toeval soms vreemde toeren kan uithalen...
'k Verklaar een en ander. Tussen Brussel en Duinkerke ligt een stuk asfalt, een stuk macadam dat ik de voorbije dagen alweer helemaal heb bereden, of toch bijna. Dit stuk asfalt vat heel komisch bijna m'n hele leven samen. Gele stickertjes langs een zwart stuk autoweg. Met witte streepjes.
Brussel, de stad waar ik studeerde, met vrienden op stap ging en met heel veel studenten heb rondgehost. Chocolade, frieten, parfum en bier. Niets is veranderd. Non, non, rien a changé, tout, tout, a continué! Alleen De Slegte is niet meer, blijkbaar.
Anderlecht, waar ik zeven jaar lang les mocht geven aan een hoop geweldige studenten. No nonsens geologie. Fantastische tijd, me gusta la volcana!
Drogenbos, met z'n AS Adventure en z'n Slechtvalken. Veel voorbereidingen voor stevige outdoor-avonturen en uren telescoopplezier naast de koeltorens van de electriciteitscentrale.
Halle, m'n jeugd, m'n roots, m'n ouders en familie, enkele Vrienden die naam waardig, m'n liefde voor de buitenlucht, m'n natuurgidsen, m'n bos-om-in-te-kakken, m'n Chiro, m'n Steenuilinventarisaties, m'n Berendries, m'n Zennevallei en de plaats waar mijn Gueuze staat. Feitelijk stoet daa guis in Lembeik, moe we goen der na gin pansj oen ange...
Frasnes, zonder betekenis op zich maar dé afslag naar de Vlaamse Ardennen. M'n madam, onze molen, m'n eerste echte eigen thuis, nachten onder de blote hemel, vuren in de tuin en zotte barbeques, ons gezamenlijk eerste project, m'n getuigenheuvels, m'n Diestiaan-ijzerzandsteen of snaptetnunogni?
Lille aka Rijsel, m'n tweede thuis, m'n geliefde Chti's...
Tenslotte Bailleul, de afslag naar de Mont Noir, het West-Vlaamse Heuvelland en de IJzerbroeken. Talloze Vierdaagses van de IJzer, m'n eerste job - 'Vaworzeddehi? Vo Halle? Allehow!' - en ontelbare folkfestivals - 'Salut Dranoutèèèèèèèèèèèèèr!!!' - Manau op z'n best.
Duinkerke tenslotte, de poort naar de Opaalkust. De stranden waar ik ooit naar de prof luisterde, ooit m'n studenten op sleeptouw nam en vaak ging uitwaaien als 't me allemaal wat teveel werd.
Vijfendertig jaar opgehangen aan één stukje autostrade, als het ware. Toeval met een grote 'T'...
Weet je wat echter nog straffer is? Dat je Radio Nostalgie over 't hele traject kan beluisteren! Zelfs in Frankrijk...