Eindelijk

Eindelijk zijn we terug online! In een linux-ubuntu-powered superbeest kunnen we terug supersnel en virus-spy-vrij mailen, surfen en werken op 't worldwideweb. Zalig! t Wordt wellicht de minst vruchtbare maand op 'gettolafrance' maar kom, 'k weet dat m'n handvol fans 't me niet al te kwalijk zullen nemen. 'Le coeur y etait' oftewel 'm'n hart ging naar jullie' zoals ze hier mooi uitdrukken...
't Wordt ook de maand met de meeste 'interventions' in m'n carrière - een intervention is in multiservice-jargon een opdracht waar haast bij is, geen offerte voor nodig is en waar dikke centen bij te rapen zijn. Voor m'n patron althans. Zoals ik reeds vertelde staat de helft van de regio immers te druppelen omdat meer dan de helft van de waterleidigen naar de kl... zijn gespat. Haaaahahaaaaa!!! M'n collega loodgieter weet dus niet waar eerst rennen om al die inside tsunami's gerepareerd te krijgen. We hebben een akkoord gesloten: hij de loodgieterij, z'n zoon de electriciteit en ik... al de rest. Die 'rest' is de laatste weken vooral schrijnwerkerij in z'n meest ruime zin. De helft van de deuren in Sète is immers door de intense kou en de wisselwerking droog-nat aan 't kromtrekken en dus moeten overal deuren en ramen opnieuw worden geregeld, geschaafd, geschuurd, vervangen en 't zelfde geldt voor sloten en van die dingen die de deur automatisch dichtduwen - 'grooms' noemen wij ze, of 'yales'. Die laatste zijn immers een soort hydraulische veren waarvan de olie door de koude aan 't kabbelen is geslagen, of zo, en daardoor de werking van het ding heeft beïnvloedt. Heel plezant werk, de dagen vliegen voorbij, voor je 't goed en wel beseft is er reeds een vijfde van 't jaar voorbij. Wat een ellende...
Wat die koude trouwens betreft, m'n vorige bericht was nog niet koud of 't begon hier warmer te worden. Sinds vorige dinsdag is de koudegolf dus ook hier officieel voorbij en kunnen we weer in hemdsmouwen naar buiten. Vijftien graden was 't woensdagmiddag! Geen wind, prachtig zonnetje, de birds en de bies, mooi lenteweer.
De natuur heeft echter een dik pak rammel gekregen. Of beter 'bos&groen' heeft zwaar afgezien door de laatste ijstijd. In zowat alle plantsoenen, parken en huistuintjes is er schade. 'M'n jasmijn is kapotgevroren' klaagde m'n collega vorige week. 'Hoezo?' antwoordde ik, op elk Vlaams boerenerf staat er minstens één en ik heb die nooit een kik weten geven in de winter. 'Ja, maar 't is een Spaanse tu sais...' voegde hij er aan toe. Dat heb je dus met die exotische rommel. Je hebt er geen idee van hoe sommige tuinen zijn verwoest. Alle planten in 'post-erectie-positie', de koppen aardwaarts.
Soit, laat de koude alle sudisten een mooie les zijn geweest. 'k Ben er zeker van dat loodgieters, schrijnwerkerts en tuinaanleggers hun attitudes in de toekomst zullen bijstellen. Global change, ik begin dat klimaat hier meer en meer te waarderen...