Di Rupo rijdt met z'n chauffeur door de Westvlaamse polders.
Plots steekt een varken de straat over.
De chauffeur gaat keihard in de remmen, maar keihard te laat.
Morsdood, dat varken.
Di Rupo vraagt z'n chauffeur of hij niet in een café van 't naburige dorp wil gaan vragen wie de eigenaar van 't arme dier zou kunnen zijn.
Ze stoppen aan 't café, de chaufeur gaat binnen.
Hij blijft tien minuten binnen.
Een halfuur.
Een uur.
Na drie uur komt hij eindelijk buitengestrompeld. Zo zat als een Fransman na drie trappisten.
Hij kruipt de wagen in en krijgt uiteraard de wind van voor.
'Oeaarom bent uu zo langhe oeeg gebleef, geblijverd, gebloven?!' raast de premier.
'Wag eve' lalt de chauffeur. 'Iedereen jong, ie-de-reen izj me beginnen pintjen te trakteren toen ik zei dak de zjoveur van Di Rupo wazj en dak da varken had doodgereden'.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten