Gisteren ontdekt dat de Tour binnenkort zowaar in Sète passeert. Wat zeg ik - DOOR Sète passeert!
Dat er een aankomst is in Cap d'Agde wist ik.
Dat het op de nationale feestdag is wist ik ook.
Maar dat de karavaan dwars door l'Ile Singulière aka het 'bijzondere eiland' - 'whaaaaaaahahaaaaaaaaaa!!!', sorry - zou racen wist ik niet.
Nu wel, dus.
We hebben 't over de dertiende etappe. Van Saint-Paul-Trois-Châteaux naar Cap d'Agde. Van de Rhônevallei naar 't zeetje.
Op 't eerste zicht een gevarieerde rit, als je naar 't profiel van de etappe kijkt. Best heuvelachtig en de laatste 30km vlak.
Tot je goed kijkt wie daar op km 194 ligt.
Toen ik 't zag dacht ik 'holy shit!'.
Toen ik meer inzoomde zei ik 'holy, holy shit!!!'.
Toen ik 't begreep riep ik 'de sméérlappen!!!' - doelend op 't zootje ongeregeld dat het parcours heeft uitgetekend want de renners mogen helemaal op 't einde de Mont St.-Clair op.
Jawel, dé Mont Saint-Clair.
Wee diegene die 't parcours niet heeft verkend want die amper 160m hoge bult staat gecatalogeerd als een col van 3e categorie. Zomaar, in the middle of nowhere. En bovendien gaan ze'r op via z'n steilste kant - 'la route des bedouines' zoals we hem hier noemen daar deze weg blijkbaar ooit door slaven is aangelegd.
De parcourstekenaars steken zich die dag best héél ver weg.
Ik ken dat beestje intussen door en door en rij, reed, er vroeger wel eens op met de fiets - nu loop ik er vooral op, als ochtendtraining. Je kan 't vergelijken met de Muur, maar dan een stuk langer. En zonder kasseien.
La route des bedouines is niet om mee te lachen 'ce n'est pas pour des chochottes!' zeker als je reeds 200km onder een loden zon achter je tanden hebt en wetende dat het ginds vol zal staan met schreeuwende tifosi op hun 'quatorze juillet'.
Onze Vlaamse coureurs zullen bijgevolg m'n mentale steun goed kunnen gebruiken.
Van den Broeck en Vanendert: dit is jullie kans. Hou wat bier in de bidon in reserve en geef na het eerste plateautje, ter hoogte van het zeemanskerkhof, tegenover 't staminee van schuine mie van jules van de fles, volle patat. En maak er een stevige tijdrit van tot Agde.
Doe me één plezier: verkloot asjeblieft het Franse feestje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten