't Begon reeds vroeg in de morgen, die dag. Politiecontrole. Nu goed, dat soort geldwinning van de staat is hier schering en inslag - die uitdrukking moeten we echt eens veranderen - ik herhaal dus, dat soort geldwinning van deze recent linkse staat is hier in Sète string en naaldhak, maar 'k ben er tot nu toe steeds properkes aan ontsnapt. Niet dus, deze keer. 'Papiers du vehicule monsieur' et dat soort dingen. Commentaar op de tientallen lege blikjes Monster en Red Bull die m'n dashbord decoreren, commentaar op de gebarsten voorruit, commentaar op m'n loshangende bumper en commentaar op die stadsduif die al weken in m'n radiator plakt. Allemaal niet erg mooi misschien maar allemaal niet erg tegen de wet, blauwmans werd dus knormans, tot hij naar de verzekering van de wagen polste. Die bleek niet in orde en dus veranderende knormans' bakkes in een kerstboom op kerstavond. Knormans werd kerstmans. Resultaat: m'n patron kreeg een bekeuring en ik werd vrijgelaten - nadat ik Herr Flick er toch attent op had gemaakt dat hij en z'n vriendjes toch wel erg makkelijk de kost aan 't verdienen waren 'on est là pour faire respecter la loi monsieur choumaeire'. Juist ja, ik dus terug de weg op om twee grote ruiten te gaan ophalen. Gewapend glas, loodzwaar, hatelijk spul.
Nu heb ik de gewoonte om zoals alle 'artisans' met de radio op volle sterkte te rijden. Toen ik dus na een T-kruising en een stevige neut redbull luidkeels Mick Jagger ondersteunde was ik niet weinig verbaasd om plots een stel blauwe zwaailichten in m'n achteruitkijkspiegel te zien - wellicht hadden ook zij vocale ondersteuning maar de radio stond zo luid dat ik er gelukkig geen last van had. 'Meneer, u weet wellicht wel waarom we u doen stoppen?' vroeg de snaak van de GendermerieJügend. 'Awel,' zei ik bloedserieus terwijl ik de Stones wat minder luid zette 'daar heb ik nu eens geen flauw idee van!'. Had ik ook niet, wist ik veel dat ik blijkbaar een stopbord had genegeerd. Wist ik veel dat ik hen blijkbaar de neus had afgesneden. Wist ik veel dat er überhaupt een wagen van rechts kwam. Soit, een hoop administratie later 'il faut rester concentré en conduisant monsieur choumaeire...' en een paar euro's armer kon ik opnieuw de weg op.
In een parallel leven had ik het puberige armpje der wet wellicht met één been aan m'n trekhaak gebonden, na hem onder dwang van een gelubrifieerde voederbiet verplicht te hebben zich in voul janet te verkleden en hem vervolgens gedurende een uurtje achter m'n bestelwagen te laten huppelen terwijl duitse marsliederen 'auf der Heide blüht ein kleines Blümelein!' door m'n luidsprekers schalden. Helaas zit ik verankerd in de actuele dimensie en zijn m'n stille wensen tot nader order pure utopie.
Opnieuw de weg op dus, richting een 'chantier' waar ik reeds màànden tegenop zag: die twee zware ruiten vervangen, vijfde verdieping, zonder lift, smalle trap. Cool! Ik torste en sleurde, ik zuchtte en kreunde, ik zweette en scheette, ik vocht me een weg naar boven, vloekend op al wat blauw was en vloekend op die imbeciel die die kapotte ruiten had veroorzaakt.
Drie uur later, ik gleed de tweede ruit in haar profielen, het enige wat me nog zou resten was een propere naad silicone aanbrengen en dan heel rap m'n biezen te pakken - weer zo'n uitdrukking - en vooral niet om te kijken.
'KRAK!' zei de teef.
Een diagonale barst, van boven naar onder en van links naar rechts.
Miljaardeg$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$!!!!
Kloteruit!!!
Kloteproprietair!!!
Klotegebouw!!!
Kloteflikken!!!
Klotestad!!!
Ik vervloekte alles en iedereen.
Ik kon huilen van pure miserie.
'k Had graag de hele wijk platgebrand.
Maar eerst moest De Teef er terug uit.
Eens eruit kon m'n voet erin.
En dan kon 't lijk in een puinzak naar beneden.
Intussen zijn de bekeuringen betaald en is het raam in ere en ook in al haar glorie hersteld. Maar die dagdroom van die huppelende rijkswachter nemen ze me nooit meer af.
Und das heiBt: ERIKAAAAAA!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten