Het jaar van de tonijn

De Chinezen hebben 't helemaal fout. Dit jaar is immers niet het jaar van de draak, noch het konijn, de tijger, de halsbandparkiet of de fladdermuis. Dit jaar is 't jaar van de tonijn Thunnus albacares.
Vorig jaar waren we zoals de Limburgse jagers: dom, onwetend, slecht uitgerust en onbescheiden. Vorig jaar was 't jaar van 't Grote Leren.
Dit jaar wordt anders.
Dit jaar wordt beter.
Dit jaar komt er vis in de pan.
Dat ben ik aan mezelf verplicht. Geen tonijn geen verhuis, basta. 'k Ben 't ook aan m'n peter verplicht, een beetje. Ik, die nooit heb deelgenomen aan de visweekendjes met m'n familie. Ik, die verworpene die nooit het plezier heb gedeeld van een hele dag koekeloeren naar een dobber 'ssssssssssssst stoor peter niet hij 's aan 't vissen' en 's avonds een paar bakken frisgekoelde palmkes tot de laatste drup leeg te zabberen, ik ben nog wat aan ons aller generaal verschuldigd...
Precies elf maanden geleden kwamen we puur per ongeluk middenin jagende tonijnscholen terecht. Zonder fotoapparaat, zonder vislijn, zonder kruisboog, zonder harpoen - 'k had er eventueel met m'n peddel op kunnen meppen maar goed, ook sportiviteit heeft zo z'n grenzen.
Het materiaal is klaar - een selfmade speciaal aan de kayakjacht aangepaste vislijn en een getunede 'burning banana' aka m'n kayak, de spirits zijn high en de goesting groot.
Laat die dertigkilo'ers maar komen.