Tout shuss

'Doe wel en zie niet om' is een van m'n favoriete spreuken. Net na 'wil je méér, werk harder' - met haar Sètoise variante 'heb je 't koud, werk harder'. Die laatste heb ik trouwens twee weken terug bovengehaald in een stampvolle bakkerij. De zogezegd 'verkleumde' arbeiders konden er niet mee lachen. Ach wat, 't was zeker een graad of twee en er stond een tramontane van amper 6 beaufort.
De woessies. Nooit zullen ze de nordisten begrijpen.
Wel doen en niet omzien dus. Wie echter niet omziet loopt echter 't risico niet te leren uit gemaakte fouten. Wat immers wel lijkt op 't ene moment kan compleet fout blijken op 't andere. Niets zo verrijkend als leren uit je vergissingen.
In een ver verleden ging ik op reis met club med, bijvoorbeeld. Club Med. Ik. Van een tegenstrijdigheid gesproken. De non-conformist tussen de gebourgoiseerde meute. Meelopen in de kudde zoals ik nog nooit eerder had gedaan. 'Om bestwil' weetjewel. M'n beste vriend heeft het me nooit vergeven. Fout, natuurlijk. Hij maakte zich gewoon zorgen waarom z'n brother in arms afgleed naar the dark side of the force...
Dat was toen en nu is nu. Dat verleden is ver achter me. Geanaliseerd en platgebrand, maar niet zonder er 't goeds uit te halen. Een ander dictaat zegt immers 'gooi nooit iets weg, ooit komt er een dag waarop je 't zal gebruiken' - het motto van elke bricoleur, merci pa.
Die club med bevond zich aan de zuidflank van de Matterhorn, in Cervinia. Supermooi skigebied. Een week lang skiles en brood en spelen à volonté en elke dag een andere animator die ongevraagd aan je tafel meeschuift. Opan clubmed style.
Soit. Ik hou eraan over dat ik toen voldoende over skiën heb geleerd om volgende week zonder al teveel vrees enkele pistes in de franse Vanoise af te duiken. Afgewisseld met treks op de raketten, uiteraard.
't Ziet er veelbelovend uit, dat weekje sneeuwpret.
Tout shuss!
Tot na de pauze.