De platrat

Een beeld van vorig weekend uit Les Salins, Frontignan - ongetwijfeld een van de hotste birdspots uit de streek. Heel prachtig kunnen genieten van Tureluur en Kleine Plevier, en ontelbare sporen van Beverrat 'aka' Ragondin gevonden - een soort die hier in de buurt vaak wordt platgereden en daardoor ook wel 'platrat' wordt genoemd. Jawel Sven, tuurlijk heb ik reeds een schedel gerecupereerd en 'k beloof je: de volgende platrat die ik vind bewaar ik voor jou.
Nooit zal ik trouwens die weken vergeten die volgden op m'n vondst. Om de schedel te kunnen recupereren had ik de kop van 't verkeersslachtoffer immers in een emmer gepropt gevuld met water, actieve enzymen en verarmd uranium - er rotsvast van overtuigd dat 't warme weer wel voor de rest ging zorgen. Op ons terras van ruim 12 vierkante meter, uiteraard. Tuurlijk kreeg ik gelijk, al was de prijs nogal hoog. Toen Célia dus vorige zomer op een lieve zondagochtend wakker werd - m'n slijpschijf, wellicht - hing het huis vol epoxygeur. Ik was immers volop m'n vliegtuig aan 't bouwen en UV-hars is nogal gevoelig in volle zon - I like the smell of epoxy in da morning. Dus was ik binnen aan 't spelen. Toen 't lieve kind dus buiten een luchtje wou scheppen viel ze haast achterover van een geur die enkel een rottend kadaver verspreiden kan. 'k Had immers de emmer van de platrat even in de volle zon gezet om m'n enzympjes wat op te drijven. Bad idea. Very bad idea.
Ja ik kreeg die ochtend de wind van voren - ook al had ik dan voor croissants, vers fruitsap en koffie gezorgd - en neen ik ben niet gezwicht voor haar dreigementen. Nu ik eraan denk, daarom dus dat we onze buren nauwelijks op hun terras hebben gehoord vorig jaar. Wat zullen die blij zijn als we zullen verhuizen want vergeet niet: woensdag is nog steeds visrookdag. Smoke 'em out, da bastards!
Soit, wat je met platratten al niet kunt meemaken...