Fjotasseu!!!

Stevig was 't, dat roeien van daarnet. Zelfde trajectje als vorige keer, alleen nu met nog meer wind - ook al staat er boven Corsica slechts een heel zwak lagedrukgebiedje ingetekend. Foute weerkaart, zeker weten. Geen goesting om de kaart te fotosjoppen, de site van het KNMI te hacken en de juiste kaart erin te peesten. Ben gewoon afgepeigerd. Bijna twee uur beuken tegen de golven en op slechts een halfuurtje het traject in omgekeerde zin. In plaats van zalig te surfen op de rollers was 't trekken en sleuren om de kayak in de juiste positie te houden, de wind wou hem steeds weer dwars leggen en daar had ik nu eens geen goesting voor. Vechten tegen de wind, op de heenweg de ene golf na de andere door beuken, massa's water over je heen en toch maar blijven doorzingen. 'What shall we do with the drunken sailor', 'cockles 'n mussles', 'the boatman', 'mie katoen' en dat soort dingen. Echte zeemansliederen dus. Lang heeft dat zingen niet geduurd, soms was de wind zo fel dat ik nauwelijks vooruit kwam. Nauwelijks. En dat alles onder een loodgrijze lucht met asgrauwe slierten. Zalig, de max.
Geen kat was er echter op zee. De woessies, de beddepissers, de wasikmaarondermoedersrokkengeblevers. Nooit zal ik de sudisten begrijpen. Voor één keertje dat het water eens de moeite loont om je eens lekker af te beulen blijven ze achter hun pastis geplakt. 'Mee tjee foutwouaa! Tjee moalaadoukwaa?'*. Hoe-ge-naamd niet! 'Tjee qeung fjotasseu!', replikeer ik dan meestal...
Een goeie whisky gaat zometeen na 't afsluiten wreed deugd doen. Palmkes zijn immers op, en de Schotten hebben meer kustlijn per oppervlakte-eenheid dan de modale eilandbewoner waar de rhum vandaan komt - gekartelde kustlijn weet je, fjorden enzo. Wie zei dus ook alweer dat whisky geen zeemansdrank is...

*'Mais tu es fou ou quoi! Tu es malade ou quoi?' - Het Sètois 'Seitwoa' is echt een vuil dieventaaltje, niet te doen...