Een single malt, Altan op de achtergrond, reeds nacht buiten, en m'n gedachten waaien meteen zo'n 1200 km verder. Minstens. Bretagne, Ierland of Schotland. Mocht ik ooit de kans krijgen om echt opnieuw te beginnen en een Vaste Stek op te bouwen dan zou ik voor 't eerste kiezen. On Celtic Ground. Daar ga ik me wellicht 't meest op m'n gemak voelen. Schrap 'wellicht' maar. Leven op 't ritme van 't tij, vis en bier, patatten en boter, mist en prachtige hemels, een houten bootje op 't slijk - of dobberend op de golven een paar uur later, een stel schapen en een Bordercollie - wat zeg ik, twéé Borders!, een buurman op 10 km, harten van goud, 't gekrijs van de meeuwen...
'What the fuck' zit ik hier in 't zuiden te doen? Hardcore nordisten als ik hebben hier geen zak te zoeken. Een ervaring is 't, niet meer dan dat. Een rijke, dat wel. Met wat ik nu in handen heb zet ik een huis recht. On Celtic Ground. Verankerd in een of ander Hercynische massief. Geologie is belangrijk. Geen molen meer, tenzij ik een echtscheiding wil riskeren, maar een opgekalefaterd huizeken in graniet of zandsteen 'Ol' Red Sandstone youknoo'. Met een grooooooooooooooooote hangar in dezelfde stijl...
Nog een jaartje.
We kunnen alleen maar noordelijker.
Brid Og Ni Mhaille - Altan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten