Nu de madam eindelijk terug is van haar weeklange opleiding heeft haar echtgenoot-bricoleur-warhoofd-gevaarlijke-gek-kattenliefhebber-buitenzijnwil-diehardkayakker-groot-nog-onontdekt-supergenie eindelijk terug de mogelijkheid de windows van z'n linux te openen om te zien wat er zich de laatste dagen in de wereld heeft afgespeeld. En daar z'n brok info aan toe te voegen.
Eigenlijk is er maar één hoofdpunt: blij te lezen dat De Ronde morgen nog doorgaat - een mens weet immers maar nooit. Ben curieus, verdrietig en pissed-off tegelijkertijd.
Curieus zoals iedereen wat morgen brengen zal. Wie wint is minder belangrijk dan de manier waarop. Hopelijk is 't heel, heel, heel slecht weer morgen.
Verdrietig omdat we 't gebeuren niet meer aan den lijve kunnen meemaken. Waar is de tijd, dat je weken voor de koers in 't finalegebied geen vijf meter kon rijden met je wagen zonder achter zo'n peleton dikbuikige enamezuipers op hun dure koersfiets te plakken die zich heer, meester en dictator van de openbare weg waanden en zich niets aantrokken van dat jonge volk dat naar z'n werk trok om onder andere hun pensioen, pampers en puffers te betalen. Mooie tijden waren dat.
En pissed off, als ik over vorige zin nog eens goed nadenk. Wat had ik ze doodgraag de maïs en de voederbieten ingereden...
En dan heb ik het nog niet eens over de dag zèlf, toen je gewoon je deur niet meer uitkon daar alle straten en sluipweggetjes waren afgezet en er van die pseudowielerfans carrement voor je poort zaten te barbecueën.
Afgezien van die paar ongemakjes ben ik altijd een grote rondefan geweest. Nu meer dan ooit daar ik me enkel nog hoef te concentreren op 't romantische aspect ervan.
Aan alle Vlamingen in 't peleton: doe er alles aan om geen enkele Zwitserse vlag te moeten zien tijdens de prijsuitreiking. Die bergen zijn van ons!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten